Melek Dalgıç Şiirleri - Şair Melek Dalgıç

Gelmek için çıktığım
Her yolun basamağında
Tek tek
Yine senden vazgeçtim
Bozguna uğradıysa kalbin
Tamirine de izin vermez

Yazamıyorsun ya şiirler
Kalemin değil
Gönlündedir kırık
İnciler dökülse de gözlerinden
Bilirsin
Artık kalbin bir ayrılığa alışık

Ne gelir ki elden
Bir kere
Kağıdın kaleme
Gönlü düşmüş
Hadi bir çöp adam çiz
Kocaman gözleri olsun

Simanı aradığım gecelerde
Sanırdım ki aşka yakalandım
Oysa düşündüğümde
Ben hep sana dargındım
Tarif dersen
Bir çocuğun uykudan uyandığında

Bütün A'lar senin olsun
Aşklarını yaşaman için
L'ler bana kalsın
Seni lügatımdan çıkarmak için
Ateşle oynarken
Sobe

Bir kırlangıcın
Kanatlarında geliyorum
Dallarında çiçekler
Küsmüşken gülüyor
İniyorum usulca diyarına
Gözlerinin sıcaklığı

Unutup gidersem
Gözlerinden
En derin acıları bırakıp
Bir rüya gördüm say
Say ki
Duyulmasın çığlıkların

Kırılmış bütün harfler
Bir araya gelse de
Susuz bir yaz gibi sükuta
Boyun büküp matemli yüreğim
Sevgiler göçebe
Aşksa kötü bir hastalık

Hüzün kokan
Gecenin mektupları
Bu şiirler
Say ki
Yarım kalan
Bir yolculukta

Akşamın seçkin sokaklarında
Büyülü bulutlar
Sana ağlıyor
Bilmem kaç yıldız
Birleşip adını yazmış
Karaladım diye kızıyor