Yağmur olup toprağa karışmak..
"Sessizlik en güzel sestir duyabilen için"
Biraz da sessizliğim konuşsun...
Harfsiz bir dil bulalım içimizde...
"Sadece ikimizin anladığı bir hüzün olsun içinde"...
İnsan mutluluğun nefesini teninde hissedebilir mi? Ben hissediyorum.Söylediğin tek bir kelimenle..Hani sabahları isteksiz isteksiz uyanırsın, hava da kapalıdır.Bulutların ardı arkası kesilmeyen kasvetli bir gökyüzü..Sonra öğlene doğru Güneş utangaç utangaç gülümsemeye başlar, ışığını yayar yeryüzüne..Benim için sen de öylesin..O koca güneş gibi ısıtıyorsun içimi..Ellerimi açtığımda parmaklarıma dokunabiliyorsun.O koca güneş gibi..Aşkını öyle dolu yaşıyorum ki..Sonbahar diye bir mevsim yaşamadım sanki..Ağaçlar hiç yaprak dökmemiş gibi; yemyeşilmiş gibi..Baharı yaşatıyorsun bana.Tüm ihtişamıyla..Başıma gelen en güzel şeysin …Şeysin diyorum çünkü; tarifini henüz bulamadım.Bir durum mu, eylem mi? Anlayamıyorum ki! Bildiğim tek şey mutluluğun nefesini hissediyor olmam… Sayende..
Küçücük bir kıvılcım. Aslında her şeyin başlangıcı da denebilir. Sen yıllarını kurarsın. Tek tek bütün taşları yerine koyarsın. Kırmamak için kırılır. Sabrını korur. Sinirini içinde eritir ve sadece kabullenirsin. Tamam dersin. İnat etmezsin. Sadece kendini savunacağın yerlerde durur. İncitmek istemeden konuşursun. Bazen nedenleriyle bazı öneriler sunarsın. Kötü değildir. Mantıklıdır. Sonuçta yine onun içindir. Ama o görmez. Sadece görmek istediğini görür ve inatlaşır. Öylesine ters gider ki seninle bir bakarsın istemez seni. Hayatından çıkarmak ister. Bu kadar kolay mı her şey? İnsan sevdiği bir kalemi bile kolay kolay atamazken hayatından. Sen ne yapmaktasın ne var kafanda da bir insanı siliyorsun? -Ki bu insan benim. Kendine gel. İnadın yüzünden ne yapıyordun? Kırdın, hemde nasıl kırdın anlatamam. Belki hiç bu kadar titremedi ellerim. Beklemiyordum açık konuşmak gerekirse.
Bir kaç şey söyledim sana. Farkına vardın belki söylediğinin. Bir ara kabul etmedin hayır dedin. Sonra? Sonrası bu işte. Yine unutacağım elimden geldiğince. Çoktan affettim zaten. Sil. Tekrar tekrar hatta o sayfayı yırtıp at. Üstüne su dök parçala falan. Ne fark eder ki yerin bende hala aynı.Biliyorum bir anlık sinir yada her neyse. İşte o her şeyi alıp götürüyor da hala umurunda olmuyor senin. Kaybettiklerini değilde o konuşmada ne kazandığına bakıyorsun.Gözlerini biraz daha aç ve dinle beni. Sen böyle her an gidecek gibisin ama bende sensiz kalmak istemiyorum.
Önce beklemek vardı en iyi bildiğimiz. Beklediğimizin adı düşlerde söylenir, kendisi bize gel derdi. “Gel” demek bizim dileğimizdi ve sırf bu yüzden beklenecekti. Ellerimizle, dilimizle ve en nihayetinde gözlerimizle verdiğimiz davetler vardı. Birilerinin söylediği ve birilerinden öğrendiğim gibi; gönül kapısının tokmağı yoktur ve içerden açılmaz. O kapı ki ancak -sahibi sen olsan da- anahtarı başkasında olandır. Ve kapının açılacağı saat yakındır. Birilerinin söylediği ve birilerinin öğrettiği gibi işte… Kapı an gelip açılıverdi ve güzeldi. İlk adı sevmek olanın, ikinci adına sevilmek denildi; gelen “sevmek sevilmek”ti…
Dağılmış yalnızlığım
Saçılmış sağa en çokta sola
Kapış, kapış olmuş
Aşk denen duyguda
Doğru olmayan ne varsa
Yanlış da olmuyor
Yüreğin sonbahar senin
Yapraksız bir ağaç
Bu mevsimde bile
Yemyeşil durduğunu
Sandığın
O ulaşılmaza sevdalı
Camdan dışarıya baktığında sevdiğin insanın gelişini görüp sevinmek gibiydi;
Seni sevmek...!
Unutma karanlık korkuların gizlendiği yerdir,kusur bildiklerinin saklandığı perdedir.. Karanlıkta yapılan hiçbir şey “aşk” a dahil değildir.. Karanlıkta yapılan sevişme değildir örneğin sekstir… İnsan sevdiğini gün ışığında görmek ister,kusurlarıyla sevmek ister.. Kusur bulduğu yerden öpmek ister aydınlıkta yaşanan sev/işmedir! ! Karanlıkta öfke vardır dokunduğun her yer rastgeledir.. Göz göze gelemezsin karanlıkta,anlatamazsın içindekileri,inandıramazsın.. karanlık gerçeğin gizlendiği yerdir.. Aydınlıkta sevdiğin tüm şeffaflığıyla dururken öylece karşı koyamazsın içindeki duygulara.. Nefrette gözükür,aşkta,öfkede,korkuda,endişede.. Keşfetmelisin sevdiğini,keşifler karanlıkta olmaz aydınlıkta yaşamalısın her şeyi aşk yetiştireceğin yeri bulmalısın sevdiğinin bedeninde...
Yanlızlık hüsranlarında,
Terkedilişime veda ederken seni yitirdim,
Defalarca mısralarımda,
Umudum tekedilişimde kalakaldı.
Çırılçıplak hücrelerimde sensiz kaldım,
... Kalan bedenimde sensiz çığlıklar arasında,
Umut ediyorum.
Yine umut ediyorum.
Zaman zaman üzerine.
Yaprak yaprak eklenirken.
Umut tohumları.
Dökülüyor avuçlarımdan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!