Bir elin avucuydu istediğim.
Nelerdi bir avuç benim için,
Yürek dolusu sendin.
Sıcaklığı sevgini anlatırdı.
Elimi sıktığında, güven verendi
Avuçların…
Nasıl başladı anımsamıyorum,
Kim kimi çıkardı baştan; sen mi beni, ben mi seni?
Hayal meyal hatırladığım kulağıma fısıldadığın
Aklımda kalan ne söylediğin değil, nasıl söylediğin
Ilık nefesin kulağıma dolduğunda ürpermiştim,
Dudakların boynuma değmeseydi kendimden bilecektim..
O anahtar olmadan başlayamazsın notalara, müziğe, aşka..
Bugün bütün notaları gözden geçirdim, açtığım kilitli sandıklardan çıkan bir kaç notayı hani. Eskimiş, tozlanmış olanlarından.. Bir kaç öksürükten sonra duruldum, yorgundum. Tam karşımda gördüğüm, açılmayı bekleyen güzel, parlak, temiz ve bir o kadar şeffaf, iki o kadar da narin müzik kutusuydu.. Hani şu içi açılınca müzik eşliğinde dans eden peri olanından.Sanki saniyeler beni kovalıyor, saatlerin hepsi bana küsüyordu. Hemen açtım. İşte! Karşımdaydı, yalnızdı o peri.. Kendinden çok, daha fazla seveni vardı.. Herkes ona aşıktı, tatlıydı.. Sessiz ancak içinde fırtına koparandı.. Sanki konuşsa müzik duracak, dans bitecek, rüya kabusa dönecekti. O sustu, ben sustum.. Aşkın melodileri kulağımda kulaç atar oldu, göz göze geldik.. Sessizlik.. Şşş, içerde hasta var dedi birisi.. Sonrasında müzik mi bitti yoksa aşk-ı dans mı bilemedim. Aklımda ters soru işareti ¿ İçimdeki kayboluşumdu bu.. Okyanus dalgalarında kaybolan meltem rüzgarı gibi kaybolduk ama dalgalar bizim eserimizdi. Dalgaların çıkardığı seste bizim bestemiz.. Sözleri bana, müziği ona ait olan beste. Bizim bestemiz eski bir plağa kaydedilen, sanki tek eksiği gramofon olan bir besteydi. Kaybolan herkes birilerine adres sorar zamanı gelince gideceği her yeri bulurdu. Hayatım boyunca sordum soruşturdum ne aradığımı bulabildim, ne kendimi, ne de senin gibisini. Seni sorular değil cevaplar getirdi güzel peri.. O bir tutam hayali, uçup giderken tutan, boş sağ elimdi. Peki ben o kilitli müzik kutusunu nasıl açmıştım? Sol elimde ne vardı?
Onun adı sol anahtarıydı. Neden sol dediklerini şimdi anladım..
Yılların uzaklığından çıkıp geldin, avuçlarında yarım kalmış çocukluğum.
Anımsamadığım öyküler anlattı, yüzündeki derin izler,
Gözlerin gülüşlerimin hasretine yaslandı, umarsız sevda dilencisi oldu rengin.
Bir omzuna yüklemişsin olanca yalnızlığını,
Bir omzunda ise umut dolu sevda kırıntıların.
Uzattın ellerini önce, hiç tükenmeyecek sandığın ruhunun açlığıyla,
gözleri okyanus bir kadının çiğ damlasıydım kirpik uçlarında;
sokak lambaları kör bir karanlığa uzuyordu; tanıdık acılardan düşüyordu payımıza; hasreti çiziyordu ışığın tenimize dokunan rengi; derin hüzünlerin oyduğu gözaltı mağaralarına düşüyordu bakışlarımız; uçurumun eşiğindeydik, kaybolan günlerin yasını tutuyorduk kaçırdığımız ürkek bakışlarımızda; sen okyanus gözlerinde çığlık çığlığa arıyordun kendini; ben çağla yeşili ağıtlar bakıyordum ömrümüze..
Mutluluk bazen hiç ummadık anda çalıverir insanın kapısını.Beklemezsin ama gelmiştir habersizce.Gönderemezsin geri, göndermek istemezsin geldiği yere.
Hep kalsın gitmesin dersin. Bitmicek gibi yaşamak istersin mutluluğu, sonradan pişman olsanda yaptıklarına o an düşünmezsin, düşünmek istemezsin bile. O geldiği anı yaşamak, kıymetini bilmek istersin sadece. Bambaşka bir dünyada hissetmek kendini.Öyle de olur zaten kimi zaman bir durakta çıkıverir karşımıza mutluluk, kimi zaman bir yerde otururken. Hiç beklemediğin anda kalbin atmaya başlar, ya aşık olmuşsundur ondan mutlusundur, ya da farklı bir şey yaşamışsındır mutluluğa götürecek seni. Hızlı da yaşansa, zamanlada
olsa karışmak istemezsin duygularına.. Mutlusundur, mutlu olduğun sürece yaşamak istersin hissettiklerini. Kim ne eder diye düşünmeden, yargılanmayı ummadan yaşarsın içindekileri.Tanımasanda, bilmesende tam anlamıyla seni mutlu eden şeyi, gözü kapalı mutluluğun tadını çıkarırsın...
Sana akıyorum kaygısızca, kusursuzca. Bir sende birikebiliyorum böyle anlamsızca… Yine sendeyim bu akşam, bir tek seninim…”
Birikiyor içimde sana ait olan duygular. Çoğalıyor, çoğalıyor hep artıyor, bende olan senler. Yine seni düşünüyorum anlamsızca. Yerli-yersiz geliveriyorsun aklıma, sonra çıkıp gidiyorsun. Dalıveriyorum uzaklara, ama durduğum noktada yine sen varsın.
Dürülürken kalbin defteri çiz siyah mürekkeple ruhumun üstünü..
Hayatın başkaldırışına inat ben aşkın bedelini ölümle ödedim.
Şimdi hangi hayat öldürebilir ki içimizi?
Aşkımızın bitmesi mi nefessizliğim?
Nerelere gitsem ardımda sanki
İçimde sensizlik nereye gider?
Neden durmadan susar yüreğin?
Ve ağlarken gece karanlığında,
Tek sırdaşım olur hüzünler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!