Mehmet Sever Şiirleri - Şair Mehmet Sever

Kırık aynalar bile şarkılarda senin gözlerini anlatıyor.Hüzün yok artık. Bulutlar bile kulaklarıma nağmeler fısıldıyor. Yağmurun her düştüğü yerde bir çicek ekiliyor senin adına..Kırıyorum pas tutmuş zincirleri.. Kısır döngüler başımı ağrıtmıyor..Karanlıklar içinde benliğimi aramıyorum. Yokluğun yitik düşmüyor tozlu yollarda.. Her duvarda bir gülüşün çizili.. Her cümlenden sonra içimden? seni seviyorum? demek geliyor. Aldığın her nefeste daha çok gülümsüyor yüzüm. Zaman sevdaya akıyor. Artık hüznün çeşmelerinden ayrılıkları içmiyorum. Sen varsın. Bir nefes kadar yakınsın. Umutlarım yüreğime dolmuş ve bahar ise gözlerimde..Karakış olsa bile ben gözlerinde yaşıyorum güneşli sabahları. Çünkü seni seviyorum ve seviliyorum...

Aşk sabretti, dayanacak gücü kalmamıştı. Bir gül olmuştum ben. Sen, güller açmasan da
benim için en önemli ihtiyaç haline gelen bir kök. Sen varsan gülüyordum. Sen olmayınca, şimdi olduğu gibi yüzüm asık, rengim soluk, ve bedenim her zaman olduğundan çok daha fazla yalnız. Sigara içiyorum artık yokluğunda. Sen olmadığında öksürük nöbetlerimin başlaması belki de bu yüzden. Biliyorum sana içmemen için yalvaran bendim, içme diye konuyu uzatanda, ama görüyorsun ya işte beni bile alıştırdın şu illete. Artık sigara sensin, içtikçe eriyor bedenim. Verdiğim her nefeste gökyüzüne uçup kayboluyorsun, defalarca bırakıp gidiyorsun beni. Yoksan eğer, sigaranın ateşinde ısıtıyorum ellerimi. Isınabildiği kadar işte, bunun için bile bir umudum var. Akrep ve yelkovan ara vermeksizin aynı yolda koşarken...

Karşımdasın yine,bana gülümsüyorsun.Yüreğindeki güzellik gözlerinin ta içine oturmuş.Nasıl oluyorsa susuveriyorum bir şekilde.Konuşmuyorum,öylece durup seni seyrediyorum.Bana yaşattığın güzellikleri,tebessüm ettiğinde ki gamzelerini,gözlerinin içindeki gülüşleri..Bütün bunları yakalamışken kaybetmemek için susuyorum.Korkuyorum seni bulmuşken hazır değilim çünkü tekrar kaybetmeye.Hayalini karşımda bulmuşken kaybetmek istemiyorum.Seni seviyorum işte.Hiç kimse bilmiyor gönlümdeki bu sevdayı..

Sebepsiz yere rüzgarsız bir gece,
alabildiğine sen kokuyor yıldızlar,
özlem yok içimde
sen varsın herşeyinle
gülümseyerek düşünüyorum seni..
gökyüzü seyrime dalmış ay'ın gözü üzerimde

Hiçbirimiz aptal değiliz, hiçbirimiz saf değiliz. Sadece bazen susuyoruz, bazen görmezden geliyoruz, bazen içimizde eziyoruz. Belki kırmamak, belki kaybetmemek, belki de başka çaremiz olmadığı için... Kırıp dökenlerin, umursamadan ezip geçenlerin ya da sessizliğimize kananların unuttuğu bir şey var. Her insan bir yere kadar eğilebilir, dayanabilir, susabilir. Kaçarken duvarla karşılaşan kedi bile, en son noktada döner, şişinir ve tırnaklarını çıkarır, belki de ilk kez cesaretle saldırır. O yüzden kimse kendini kurnaz sanmasın, kimse kimse kimseyi zavallı ya da çaresiz görmesin, cepte bilmesin. Gerçek bir ahmaklıktır bu. Her şeyden önce ne Allah, ne evren gözden kaçırmaz. Hiçbir şey hiçkimsenin yanında kar kalmaz. Eken, en sonunda ektiğini biçer. Kısa günün karları, garibin sırtından kazanılan ya da aldatılan sevgili... Er ya da geç olması gereken olur ve ilahi adalet, kusursuz düzen yerini bulur...

Yaratılmış en büyük mucizemsin-...
Rüyalarda bile cennet kapısını aralayıp
Bastığın her kum tanesine
Titreyen dudaklarım secde ediyor
Hissetmiyor musun? sevgilim...

Sensizim
Seninleyim
İçinde ve dışındayım
Gidip geliyorum
Uzaklaşıp sana koşuyorum
Gelip kurtarmayacak mısın beni

yüreğimi acıtan özlemine inat
yokluğuna inat
gecelerce sevişebilirm hayalinle
tenine dokunamasam, sıcaklığını hissedemesemde
yüreğini hissederek
yüzünü bana göstermeyen düşlere inadına

___Bir cemre misali düşmelisin toprağa,
Bazen hırçın bir rüzgar olmalı,
Bazen gözlerimde tatlı bir esinti,
İnmelisin toprağın derinlerine...

___Gizemlerini anlatmalı dokunuşların,

Öyle çok yaşanmaya değer duygu var ki hayatımızda.Bazen insanın içini yakan,bazen de göklere uçuran.Her zaman yaşadığımızı hatırlatan.
Ama bir sevgi var ki aralarında,tek başına hepsine bedel.Bazen saatlerce ağlatıyor.Kimi zaman hıçkıra hıçkıra,kimi zaman ise sessiz ve usulca.Bazen ne yapacağını bilemiyor insan.Ya deli ve coşkulu bir kahkaha geliyor içinden ya da sıcacık,tatlı bir gülümseme.Bazen de isyan ettiriyor yaşamaya.Kimi zaman tüm insanlığa haykırırcasına,kimi zaman da dilsiz bir pişmanlıkla.
Öyle bir şey ki; tek başına yaşamaya yetiyor.
Zaten hep derler ya’’seviyorsan yaşıyorsun demektir.’’
Ama sevmek de kolay değil işte.Cesaret istiyor ilk önce.Kendinden fedakarlık yapabilmeyi,acı çekmeyi,üzülmeyi,gerektiğinde ağlamayı göze almak gerekiyor.Bir de sevgiyi taşıyabilecek kadar iyi,zamanı geldiğinde iki kişiye yetebilecek kocaman bir yürek istiyor.En sonunda da,hayatın hazırlamış olduğu sınavlardan geçmek kalıyor.Zaten sınanmaya dayanamayan sevgi,sevgi olur mu? Sevmemek mümkün değilse,sevmenin ne kıymeti olur? Günahı ve şeytanı Allah gönderdi bize.Günaha tutku ve cazibe kattı ki,günahla sınanan sevgiler de daha değerli olsun!