Mehmet Sever Şiirleri - Şair Mehmet Sever

Düşünki..
Bir gecenin en siyahi halinde,
Güneş olmuşum gözlerine.
Bulutların arasında ışıldamış
dağılmışım teninde.
Tohum olmuşum aşk a yüreğinde..

Hayallerinle uğra bana bir ara,
Avucunda olsunlar, ceplerinde saklama,
Dök önüme, paylaş tek tek,
Buluşalım tam orada, sığınmayalım bir anlama...
Tut elimden, savur beni müzikle,
Bir sola, bir sağa,

.Sen yokken, ben sensizliğe ıslık çaldım her gece. Her gece, ‘ihtiyacım varken', cennet bakışlarının örtülerini uyku tutmayan bebeklerin ağlamalarına sardım ben. Tebessümlerinden beslenirken bu kalbim, ben gözlerinin kahve renkli mevsimlerini örttüm üşüyen kelebeklerin kanatları üstüne. Çaresiz bir annenin duaya kalkan elleri gibi açıp ellerimi, gözlerinden martı gülüşleri biriktirdim heybeme. Tebessümünün tarif edilemeyen renklerini döktüm gökkuşağının grileşmiş rengine. Tüm kirli yanlarımı senin adınla yıkayıp gözlerinin uçurumlarına astım korkmadan. Yalnızlığıma değil kimsesizliğime, sensizliğe türkü yaktım kadınım. 'Sen" dedim sustum, 'Kadınım" dedim sustum, içime kuyular dolusu cam kırığı döktüler, getiremedim gerisini ah

Allah insanların birbirinden ayrı ayrı değil, tek vücut halinde yaşamalarını istediğinden, her birine kendi ihtiyaçlarını değil, hepsi için gerekli olan şeyleri ilham ediyor.
Anladım ki; insanlar kendilerini düşünerek yaşıyor gibi görünse de, gerçekde onları
yaşatan tek şey sevgidir. Kim severse, Allaha yaklaşır, Allah da ona yaklaşır.
Çünkü O sevgiyi yaratandır.

__Susarsan ayrılık yazılır nefesime
Tutamaz artık hiçbir keder bizi
Ağustos ortasında kış çöker yüreğimize
Susma parmakları ahlarla sızlayan yar’im
Yitiğini sevdasında bulanlar dilsiz de konuşurlar unutma…

Bilmezsin sen: yıldızlar kayardı her gece saçlarıma! kimseler görsün istemezdim düşlerimde sabahladığını... O yüzden en büyük korkum olurdu talan edilmesi düşlerimin, çaresiz kalmışlığım olurdu yalnızlığım, kimsesizliğim... Yıkılmaya yüz tutmuş köprülerden geçerdi en ağır sevdalarım. hep içimde yıkılma korkusu, hep göçük altında sessiz çığlıklarım olurdu en sesli sevdalarım.İçimde kopanlar ruhumun iç gıcırdatan yalnızlığı değildi, bunca ağırlığı göğüslemiş olmanın yorgunluğu vardı üzerimde. Sesli sevdalarımın sessiz çığlıkları tırmalar kulaklarımı, can yakar her seferinde külleri uçuşmayan. Geceler örtemiyor içimdeki yangının dışa vuran anlamsızlığını. Hep yüzükoyun sevdalarda buluyorum kendimi, o yüzden sıkıştırıyor göğüs kafesim, sımsıcak ellerime susamış yüreğimi... Darmadağın oluyorum düşlerime daldığında, hiç birşey oluyorum yanında, yokluğundaysa herşey... Sevgiler büyütüyorum içimde sana, en büyük sevdamdan daha büyük kalıyorsun yanımda, hep biraz daha fazla aşk, hep biraz daha fazla yoğunluk var mayanda ve tututluyorum ben sana aşkın en koyu kıvamında.Sen bilmezsin! Ya dipteyimdir yada tavan yapar sevgilerim, o yüzden çok ses çıkartır aşklarım, yüksekliği kadar sancılıdır benim sevdalarım ki seni paylaşmak yine de acı veriyor bana; doğan güneşle, saçlarına değen rüzgarla, dudaklarına değen bir fincanla, belkide yalnızlığınla! Kim bilir? Anlamsız kuru gürültüler büyütüyorumdur sevdana dair, anlamsız şarkılar besteliyorum, şiirler yazıyorum sana, en büyük en ateşli sevdama...

Birine " sevgilim " dediğin zaman, yanında gözlerinin içine bakmaya utanmayacaksın.Öyle romantik fısıldaşmalarmış elele tutuşup bakışmakmış bundan ibaret olmayacak. Deli gibi seveceksin. Yağmurun altında elele tutuşup koşturabilecek kadar çılgın, sürekli " ilaçlarını aldın mı? " diye kontrol edecek kadar aşık olacaksın. Gözlerine bakmaya hem kıyamayacak hemde doyamayacaksın.Kollarındayken kendini çok iyi hissedeceksin. Onun yanında istediğin kadar saçmalayıp istediğini söyleyeceksin. Öyle ağır başlı takılmaya falan çalışmayacaksınrezil olmamak için. Bazen dizlerine yatıp hayal kurabileceksin.Tek bildiği kelime oymuş gibi sürekli "aşkım" diye hitap etmeyecek " bebeğim, meleğim" diyecek sana. Derdin olunca gidip anlatabileceksin o da sıkılmadan dinleyebilecek,yardım edecek.Sana sadece sevgili değim " arkadaş, abi, sırdaş " Tutku şefkat sevgi her şeyden biraz barındırabilecek içinde. Ve öyle sebepsiz yere gitmelere de kalkışmayacak. Sen ona ihtiyaç duyduğun için değil de, kendisi muhtaç olduğu icin kalacak. "Ben gidiyorum" dediğinde " hayır kal! seni yanımda istiyorum" diyebilecek kadarcesur olacak. Geçmişinin nasıl olduğunu ondan önce kimlerin gelip geçtiğini umursamayacak. Çünkü kalbinde tek olduğunu bilecek. Hayatını seninle geçirmekten öte, o nun hayatının tamamı sen olacaksın. Senin olacak! seninle olacak

Seni sevmek; beyaz sayfalar üzerinde saatlerce düşünüp, hiçbir kelimeye sığdıramamaktır. Kalemini bile oynatamadığın dakikalar boyunca yalnızca resmine bakıp gözlerinde yaşamaktır aşkın heyecanını.. Midene kramplar girdiğinde, kalbini sıkıştıran tek varlığın sen olduğunu bilmektir. Karşı pencerede yaşadığını bildiğin halde, kaybedecekmiş korkusuyla sürekli yolunu gözlemektir.
Yüzlerce kilometre uzağa gittiğinde, kalbinin en derin köşesine sessizce sarmalayıp, dönmesini beklerken üşüyen ellerini yüreğinde ısıtmaktır. Karanlık perdelerin ardında, ruhuna işleyen güneş ışığı gibi, her sabah merhaba diyebilmek için birkaç saat uykuyla yetinebilmektir..
Bazen sessiz dokunuşlarda bazen kahkahalarda boğulduğun anlardır. Gülümserken gözlerini aniden kaçırıp, heyecandan titreyen bedenini usulca yaklaştırmaktır yanına. Dudaklarındaki ateşi en yakıcı kor gibi yudumlayarak, bedeninin ıslaklığıyla söndürmeye çalışmaktır.
Seni sevmek; yüzlerce kez doğmak, her doğuşunda yeniden yaşama isteği duymaktır. Yalnız insanlara bakıp, nasıl bir felçli yüreğe sahip olduklarına şaşmak, aşka inanmayanları lanetlemektir.
Seni sevmek; parmağını uzattığın anda aynı saniyelerde aynı cümlelerle can verebilmektir kelimelere. İçine çektiğin her an; ciğerlerindeki havanın bedenini nasıl temizlediğini görebilmektir. Yudum yudum içmektir aşkın en mayhoş anlarını…
Seni sevmek; zamanı tersine çevirip, yüzündeki çizgilerin yok oluşunu izlemek, yeniden genç olmaktır. Yıllarca sorup cevap bulamadığın, var olma sebebinin ve ait olma nedeninin anlamını bulabilmektir. Yıkıntıların altından dimdik kalkıp, elini bırakmadan sımsıkı yürüyebilmektir geleceğe. Korkusuzca adım atabilmektir aşkın en derin bataklığına. Çamurların içinde beraber boğulmak ve tek vücut arınmaktır günahlardan…

Tek kelimelik bir hayattır AŞK…

Her şeyin karalanabileceği boş bir sayfa, her dinlediğinde ağladığın, gerçek bir masaldır. Her şeye yazılır her şeyi yazar aşk! ..

doğuştandır benim kaybetmişliğim...
ve zararı sadece kendime vermeyi isteyişim...
nereye zamanında gitmek istesem hep gecikmiştim...
ve nerede olmam gerekiyorsa, hiç o yerde değildim...
ben güzel olan her şeyimi çocukluğum lamı yitirmiştim...
yoksa; saklambaç oynarken mi kaybetmiştim...