Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Sona doğru giderken
Sabah, akşam ve gece
Sürekli aynı çizgide
Sabit hareket ediyorlardı
Sabah doğan güneş akşama
Son turunu tamamlıyordu

Zambaklar içinde yürüyorum
Zakkumlar ileride görüyorum
Zahterlerin* kokusu geliyor
Zarları patlamış polenler
Zararsız havada uçuyorlar
Zarif kanatlı kuşlar

Bir düş
Bir düşünce

Bir din
Bir dince

Albenili hayatın görselinde
Aklımız başımızdan gidiyor

Bilincimiz yalanın eşliğinde
Bütün riyakârlıkları yaşıyor

Aklın akla
İnsanın insana
Mantığın mantığa
Yasaların yasaya
İlkelerin ilkelere
Saatlerin saate

Oku, oku, oku dediler bana
Gece gündüz okudum hayatta

Okumak, önce yük
Parasal maliyet
Ötesi sorumluluk

Put
Putperest
Putperestlik

Bir ide
Bir ideoloji

Bir zamanlar
Bende çocuktum
Hatırlıyorum

Ne umutlarla büyüdüm
Ne şarkılarla, ne türkülerle

Söyledi tanrı önce insan
Mükemmel özgür insan
Özgürlüğü için köleliği ret eden
Tanrısından başkasını dinlemeyen

İnsan kendisini köle kıldı

Yemin ettik bir kere
Boş vereceğiz saçma düşüncelere
Teslim olacağız Allah'a her şeyimizle
Barışık kalacağız kendi halimizle

Kur'an-ı ayet, ayet dinleyeceğiz