Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Gerçeği söylesem
O kadar çok ağır gelir ki
Hâlbuki yalanımla mutluyum

Gerçekler iğneler
Şişirdiğimiz balonları patlatır

Kıldan ince, kılıçtan keskin dediler
Yaşarken hiç akıllarına getirmediler

Çağ, akılla, bilimle yaşanır dediler
Çıkarlarının önüne geçemediler.

Bir ömür yaşadım zamanda
Hayatım seyri revanda
Dolaştı orada burada
Sözler okundu kulaklara
Düşler düştü laflara
Gelirken sona

Ne barışlar gördük dönüşlerde,
U'lar bile hiç oldu gitti dönüşlerde.

Bir taraftan barış,
Diğer taraftan kan diye,
Yıkıldı gitti ortalıklar niye?

Anlamadığım o kadar çok şey var ki
Neresinden başlayayım bilmem ki

Devletleri erkek yönetiyor genelde
Temel yasasına anayasa diyorlar nedense?
Anaların ne hükmü var ki yönetimde?

Kelepir düş
Yakamdan düş

Ufacık gülüş
Birlikte gülüş

Zamanın durduğu yerde,
Kalbimi verdim kalbine

Akıl tutulmasını yaşadım
Hala çınlıyor kulaklarım
Kurudu dilim damağım

Sevdiğim ne varsa hayatta
Onulmaz yaralar açar bana
Nedenlerini sıraladığımda
Umarsızlığım çıkar karşıma
Çetelesiz tüm inançlarımda

Belanın sarması
Arap saçı
Rezaletinden
Issız kalbinden
Şımarık ikiyüzlülüğünden
Isırır

Kardeşin derdine düşmüş
Kendinden başkasına küsmüş
Yılan gibi kıvrılıyor orta yerde
Hani yiğitlik var ya serde
Zaman içinde buruk anılar
Yiğidin damarında hoplar