Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Ne sağlamdı
Hayat algısında
Altı boş, üstü boş dünyada
Kor ateş dünyanın ortasında
Ha patladı, ha patlayacak yazgısında
Tepesinden kızgın güneş bakmakta

Dün akşam su kıyısında yürümeyi düşündüm
Suyun küçük kayaları, taşları aşarken çıkardığı sesleri
Etrafındaki ağaçların arasından öten kuşların seslerini
Rüzgârın ağaç dallarını sallayarak söylediği şarkıyı
İçime çekerek hissetmeyi düşledim
Böyle bir duyguya düşler yeter miydi?

Son sözden önce söylenen
Sözlerin çıkar bir gün yalanı

Sadece son sözün
Çıkmaz hiç bir zaman yalanı

Pencere açılınca
Saldırırlar odaya
Temiz bir hava
Gürültülü sesler caba
Yazın boğun eğ sinek vızıltısına
Ah çetrefilli dünya

Bir zamanlar
İnsan hayatına
İnsanın yaratılışına
İlişkin tüm konularda
Bilimsel gerçek diye
İnandığın teoriler

Biliyorum anladığım söylediğin değildi
Anladığın da benim söylediğim değildi

Aramızda kutsal monolog vardı
O en güzel yardı

Çaydanlıkta,
Buz gibi su,
Sıcaklıktan uzak!

Yak altına ateşi,
Bak gör ne olacak?

Mevsimlerin döngüsüne
Mühürlendi gözlerim
Maviliklerinde denizin
Masmavi gökyüzünün
Martılı musikilerinin
Menekşeli bahçelerin

Nasıl bir şeydir?
Hiç düşündüm mü?
Hiç düşündük mü?

Söylemimizi değiştiren
Ümitlerimizi söndüren

Sırrıma ermek için çok düşler kurdum
Oyun oynamadığım belliydi hayatta
Renkler içinde kurulmuş yaşarken
Umutların yittiği yerler vardı dünyada
Medeniyet diye öğrendiğim bencilliği
Liberal düşünceyle egemen kılmışlardı