Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Taktım kendime bir gözlük
Yaptım kendime bir sözlük

İçim başka dışım başka
Gerçeğim bu, değil şaka

Ne yapsam bilmiyorum ki
Televizyonları kapatsam mı?
Elime hiçbir gazete alıp okumasam mı?

Ülkem seçime hazırlanıyor
Ortalıkta, yine konuşmalar dolaşıyor

Hatırlamak istemiyorum olanları
Güldüğüm ağladığım zamanları
Nice zamanlar oldu geçmişte kaldı
Geçmişte kurduğum düşler döküldü
Sarardı, kurudu, kırıldı, ufalandı gönülde

Gözlerimi açarak
Şehrin sokaklarında dolaşıyorum

Bir düzen
Bir düzensizlik hâkim

Dengesiz söylemler vardır
İnsanı deli edercesine şaşırtır
Nizamı kaybolmuş kayıptır

Söyleneni duyabilir miyim?
Aklım, kalbim ve de inancım

Ah can, canım, anlamadın beni gitti
Ne desem, ne söylesem boş sanki
Lafımı dinlemezsin kulakların tıkalı
Aklın bende değil sanki bana kapalı
Şeksiz şüphesiz söylerim sözlerimi
Irak tutarım nefretlerden sana kalbimi

Küçükken hatırlarım
Ekim aylarında
Kışı gelirdi Isparta’nın

Çok küçüktüm
Beş yaşlarında sanıyorum

Halkın tepesinde
Bakar tepelerden
Eşitlik döktürür
İnce nağmelerden
Devleti âli ister
Halkına rağmen

Ben ne güzel insanım?
Duygularım tertemiz
Düşüncelerim saf, berrak
Niyetlerimde hiç kötülük yok

Biri çıkar vatan millet der

“Değirmen iki taştan”
“Muhabbet iki baştan”
Demiş eskiler çoktan

Biri hayatın temel nimeti
Diğeri insanın temel direği