Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Taktım kendime bir gözlük
Yaptım kendime bir sözlük

İçim başka dışım başka
Gerçeğim bu, değil şaka

Sevgiyi yudumlarken
Ses yükselir içimden
Duygularım alabora
Aklım karmakarışık

Yakar kavurur beni

“Değirmen iki taştan”
“Muhabbet iki baştan”
Demiş eskiler çoktan

Biri hayatın temel nimeti
Diğeri insanın temel direği

Düşününce geçmişi
Ne kadar garip değil mi?

Hayattaki önemli şeyler
Zamansız gerçekleşirler

Ne mutlu
Nimetsin sen
Barışı unutan toplumlar
Çocuklar, kadınlar, yaşlılar
Barışı unutan insanlar
Savaşta doğup

Ama belki de dilimizde
En güvenilmez tek kelime

Ama ile başlayan
Sonra devam eden
Bütün cümleler

Sevgi net
Doğallık içinde

Saygı karşılıklı
Anlayışlar içinde

Uçsuz bucaksız
Bozkırları gezerken
İnsanların yaşadığını hissederim
Kuraklıktan, kesilen ağaçlardan

Tertemiz havayı koklarken

Ne kadar bilinçsizim?
Ne kadar çok cahilim?
Sürekli kendi kendime
Düşman yaratıyorum…

Tarihimden,

Dengesiz söylemler vardır
İnsanı deli edercesine şaşırtır
Nizamı kaybolmuş kayıptır

Söyleneni duyabilir miyim?
Aklım, kalbim ve de inancım