Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Kalemi seyre daldım
Kâğıt üzerinde geziniyordu
Gözlerim dalgın bakamıyor
Aklım durmuş sayamıyor
Kulaklarımda sessizlik çınlıyor
Dilim suskun konuşmuyor

Al takke ver külah
Zarar neresinde?
Isırsa da gerçekler
Cevapsızdır düşler
Islık çalan çağda
Kölelik yok güya

Eskiden her hafta
Çıkardım yolculuğa
Hep aynı yolda
Geçtiğim yol üzerinde
Deprem geçirmiş
Köyler, kasabalar vardı

Yaz bitti
Sonbahar geldi
Yaz anıları
Tatil maceraları
Hayatımızı süsledi
İşte bunlardan biri

Doğada yaratılmış her şey
Kendi yaratılışı içinde
Kendi görevini yaparken
İnsan, sen kaldın
Düşünmeden hareket eden
Niçin yaratıldığını bilmeden

Selamsızdan selam aldım
Şaşkınım, şoka daldım

Ufukta kara bulut vardı
Her yanımı telaş sardı
Güneş tepemde kızardı

Uyu sekiz saat
Çalış sekiz saat
Kalır sekiz saat
Gün yirmi dört saat

Gitti on altı saat

Kul zaafa uğrayınca
Üşür yazın sıcağında
Sessiz kalır dünyada
Morali bozulunca
El uzatmaz insana
Küser kendi adına

Yeter artık
Yine susmalısın

Yaktığın ateşleri
Yanarak kutlayamam

Kelimenin tam anlamıyla
Kendimi şanslı hissediyorum
Kim olduğum umurumda mı?
Kim ne derse desin diyorum
Kullanılan bütün sıfatları
Kalbimin içinde gömüyorum