Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Gövde, dal, yaprak, ağaçta en son nokta
Takılı kaldı aklım yaprakta
Üzerinde su, bir damla
Aşk düşmüştü hayata

Hülyalar, coşkun kokulardan sonra

Tarihin sayfaları
Kahramanlardan geçilmez
Arkalarında bıraktıkları
Kanlara paha biçilmez

Kazanırsa kahramandır

“Sorunsuz yaşamak sorundur”

Sanki hayatın özü budur
O nedenle insan sorunu yoksa da sorun bulur

Sorun olmazsa insan yumuşar, gevşer, rahatlar

Arkadaşın sorgusu üzerine
Birkaç kelime, birkaç hece

Bir zamanlar şiir yoktu
İnsanların duyguları şiir oldu

Yeryüzünde ay var
Gökte geziniyor yar
Kıskanır yıldızlar
Kalbimdeki duygular
Gökte kara bulutlar
Yağmıyor yağmurlar

Eskiden olsaydı
Kalemi elime alınca durduramıyorum derdim

Şimdi kalem yok elimde
Parmaklarım geziniyor klavyede
Bazen öyle yazıyor ki, göremiyorum parmaklarımı

“ Merhaba,


Semih, sana üzücü bir haberim var. Sınıfta kalmışsın. Bir arkadaşım için finansman dersine ait imtihan sonuçlarına bakıyordum. Senin adını da gördüm. İmtihana girmedi yazıyor. Hâlbuki sen buradaydın. Niye imtihana girmedin?

Girdiğin İstatistikten, İşletme finansmanından, Borçlar Hukuku derslerinden kalmışsın. Diğerlerini geçmişsin. Biliyorsun bir üst sınıfa geçmen için en fazla üç dersten kalma hakkın var. Girmediğin ders nedeniyle kaldığın ders dörde çıkıyor. Bu nedenle üçüncü sınıfa geçemiyorsun. İkinci sınıf derslerini geçmeden üçüncü sınıfa geçemeyeceksin.

Bir insan
Bir köpek
Karşı karşıya

İnsan havlıyor
Köpek havlıyor

Susuyorum damla
Suyun heyecanına
Sırlara karışan
Sır küpü hayatlara

Söyleme sus diyen

Zaman durdu yine
Zifiri karanlığa
Zahirinde aydınlık
Zübdesi* kapkara

Zangoçlar ortada