Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Zaman durdu yine
Zifiri karanlığa
Zahirinde aydınlık
Zübdesi* kapkara

Zangoçlar ortada

Zor, yürüyebilmek bir çizgide
Zikzaklar çizmeden üzerinde
Zifiri karanlığa düşmeden
Zorluklara sabırlar içinde

Zemini kaygan hayatta

Arayışımı sürdürmek için düşüncede
Belleğimi yokladım dün bütün gece
Cehaletin pençesinde geçen günlere
Çare bulabilmek için çaresizliklerde
Derdim değil diyemedim sorunlara
Edindiğim ilkeler vardı insanlığıma

Cemali güzel ey insan
Cemalinde buluş Tanrı’nın

Cevap aradığın temel sorularına
Cevap bulursun Tanrı kitabında

Hayatın her günü, her anı
Elimden kayıp giderken
Düşüncelerim her zamankinden farklı

Bir düşünce
Her zaman başımdan boşalan kaynar su gibi

Elektriği elektroniği yok
Arabası, treni ve uçağı yok
Telefonu, televizyonu interneti yok
Teknolojisi olmayan bir dünyadan
Bir insan gelse bu dünyaya
Seyretse kendi kavramlarıyla

Bakın şu dünya işine,
Her şey karışmış birbirine..

Gerçek yalana dost mu ki?
Kıyamet günü mü geldi sanki

Merdiven basamağı gibi hayatım
Ümitle basamaklarına tırmanırım
Moral bulacağım her şeyi ararım
İnançla, bıkmadan, hep yol alırım
Ne zaman, ümidim kayıpsa hayatta
Loşluk, karanlık kaplar tüm varlığımı

İman, aydınlık pınarı hidayetten
Muhakemesi kuruludur kalpten
Adanmışlıktır insana özünden
Nasılsız, nedensiz düşlerinden

Cesarettir aklın inanca teslimi

Coşuversem bir an
Fışkırsa içimdeki iman
Olsam aranan Müslüman
Allah’ın razı olduğu insan

Düşüversem yollara