Kalbimin Derinliklerinde..
Kalbimin derinliklerinde ıssız bir adadayım,
sanki nefes alamadığım anda
nefesini dudaklarımda hissederken buldum seni.
Birdenbire,
Kaldırımda Bekleyen Umut
Karanlık çöktü yine,
Aynı kaldırım taşının üstünde,
Islak bir yalnızlıkla bekledim.
Ne arkamda bir kapı kaldı
“Sol Yanımda Yalnızlık”
Sessizleşen bir gecenin karanlığında,
İnce ince düşen bir kar tanesi gibi indim gökyüzünden.
Bir rüzgâr dokundu sol yanıma,
Keman ve Kırık Kalem
Yine sessizleşiyorum…
Ama bu defa değil kelimelerim,
nefesim bile susuyor.
Bir vefanın en ince notasına
Kendi Bahçemi Kuruttum
Herkesin gönlü olsun diye
ben kendi bahçemi kuruttum.
Ne bir çiçek kaldı içimde
ne de bir kelebek uğradı sonbaharıma.
Kendine Kapanan Kapılar
Bu hayatta değişen hiçbir şey yok...
Ne zaman,
Ne dünya,
Kendini Anlatamayan Kadın
O gün,
Bir kadına rastlamadım
Bir tarihe,
Boşluğun tam ortasındayım;
Ne başlangıç ne de son var burada,
Sadece sonsuzlukla sarılmış bir sessizlik.
Kendi sesime bile yabancılaştım,
Çünkü artık kendimi duyamadığım bir çığlık taşıyorum içimde.
Kimse Bilmedi Neremde Öldüm
Konuşmuyorum artık.
Çünkü sustukça kimse merak etmiyor.
Dilsizliğimle uyum sağladım hayata.
Zaten ağlayan birinin sesini
Kimse bilmezdi onu...
Ne annesi tam anlardı gözlerindeki fırtınayı,
ne bir dost sesi o sessizliğin anlamını çözebilirdi.
Ama ben…
Ben, içindeki dipsiz kuyuda boğulmayı seçtim,
her defasında isteyerek,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!