Hayalin gözümün önüne geldi,
İsmini hasretle anan ben oldum,
Hasretin ok gibi bağrımı deldi,
Kavrulup közlerde yanan ben oldum.
Senden başka yoktur benim hayalim,
Görmeden ahkâm kesmesek keşke,
Bilmeden insanları küçümsemesek.
Etini yemekle bir göstermiş Peygamber;
Kalpte karanlık olur, günah olur,
Suizanla başlar kardeşi hor görmek.
Görmedi ki adını fısıldayan alevleri,
Yandım, kül oldum.
Yıldızlarım söndü uğruna,
Bir bakışı yetti,
Dünyayı unuttum.
Yanarken görmedi
Bir zamanlar,
Onu göreceğim diye titrerdi içim,
Sanki cennet kapısı aralanacak,
Bir bakışla aydınlanacaktı kalbim.
Oysa şimdi…
Görmedim sanki seni,
ama sustu her şey içimde
Sokaklar tanımazken adını, ben ezberledim
isimsiz özlem taşıyorum, günden geceye...
Kime ağlıyorum, bilmiyorum
Ne olur artık görünme,
özel olsan da kalbimde.
İçim paramparça oldu,
takat kalmadı hiç bende.
Rüyamda ve hayalimde,
Geldi...
Gönlümü ortasından yardı yine zamansız.
Nasıl anlatayım benzersizliğini?
Gördüğüm andan itibaren
Ben gittim, başkası geldi sanki.
Güzel huylu, siyah gözlü perim,
Görmesem de hep yanımdasın benim.
Hatıran içimde kor gibi sıcak,
Hayalinle avunuyorum her an.
Yürüdün, biz sustuk, yollar ıssız,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!