Nasılsın, bilmiyorum seni
Biliyorum artık ulaşılmaz olmuşsun
Bir daha görülmeyeceksın
Geçeçeksın diye hayal ettım.
Ancak iz yok senden
Nasılsın, bilmiyorum seni
Biliyorum artık ulaşılmaz olmuşsun
Bir daha görülmeyeceksin
Geçeceksin diye hayal ettim,
Ama iz yok senden.
Hiçbir belirti vermedin,
GÖzlerden süzülür hasretin sızım,
Sorsan yıldızlara, duyar acımı.
Gölgen sessiz iner gönlüme, hüzün,
Yankılanır ismin, vurur ahımı.
Ellerin rüzgâra uzanır bir an,
Olurmu yıllar geçsın,devran dönsün
hayat göz kırpsın bana
Göreyım onu beklenılmeyen bir zamanda
acı ve dertlerımı haykırayim.
kronik hastalığımı dökeyım
Büyük acıdır
Gitiğinde sandım güneş tutuldu
Gökyüzü karardı,gönlüm karardı
Nazik yürüyüşün güzel gülüşün
olmayinca sanki dünyam karardı
Dünya bir diken, her yerde bize batiyor
Ne istesek, hasretlerımız hep yarım kalıyor.
Gözümüz arkada kalmaktan yoruldu
Yüreğimiz bin bir parça aciz ve çaresız kaliyor.
Her hasret içimizi dağlıyor .
Cennet…
Senin adını fısıldıyor rüzgâr,
Bir ırmak gibi içime akıyorsun.
Nazik ellerin düşlerime dokunur,
Gözlerin bir bahar gibi ısınıyor.
Özlemin, içimde serin bir sızı,
Düşündükçe seni hatırladım yine
İlk kelamınla içimde bir şey taştı.
Gördüğümden beri
Gelip yer ettin sessizce
Ne iz vardı ortada
ne sen.
Görmesemde artık
Yinede yanımdadır.
Elektrik gibi, rüzgar gibi
Hisederım,duyarım
Düşündüğümde ilk aklima gelen,
Baharın renkleri
Yazık ceylan gözlerine
Bir gün toprak olacaktır.
Hasretinden yanan gönlüm
Mecnun gibi olacaktır
.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!