Bir düşü kovalamaktan yorgunum artık,
Ne düşüncem kaldı, ne de mecalim.
Aynı dertler baştan sarıyor beni,
Nedir, niçin böyle, bilemiyorum.
Solan bir güldü o, hep hayalimde,
Düşünceler içinde yorgun kalmişim
Neredeyse boğulmak üzereyim
Biliyorum çıkmaz yol oduğunu
Görmeyeli ne yapiyor
Ne yer ,ne içer,nerededir
Düşünmekten bitkin durumdayım.
Koşarak gelmişti yanıma
Sadece durup baktı
Oysa aylarca onu düşündüm
Bir an bile unutamadım
Lal oldu dilim
Bir kelime çıkmadıki ağzımdan
Söylesemde duymasın beni
Nasıl duyacaksın ki
Engel var dağlar kadar
Nasıl olduğunu bilmezdın
Bilmezdın beni
Tutkumu asla bilmezdın
Güneş gülümsedi etrafa
Ay göz kırptı
Doğa renkleriyle selam verdı
umutsuzluğa inat
Yinede iyimserliğe rağmen
yüzüne bakmadığım kim geçerse
yoldan
Gördüğüm boyunda kim varsa
burda
Sesi senin sesine benzeyen
kim varsa
Bir söz verirsen eğer
arkadaşına dostuna
sözüne bağlı olmalısın.
Ağırlığı yokmuş gibi ..
Dilde hafif söylenebilir belki,
Oysa kıymetlidir, ağzından çıkan söz
Her şeyi beraberinde savuruyor.
Her tarafım parça parça sökülüyor biliyorum.
O martı,kanatları var uçaçak,kurtulacak
Yalnız benim kalbımde ,gönlümde,
Benden başka kimsenin duymayacağı şekilde
Korkunç bir sesle
Eskisi gibi artık endişe etmem
Olmasanda yaşiyormuşum sensız
Görmeyince tutmuyordu ayağım
Yürüyorum aksak olsada sensız.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!