Mahzun Doğa Şiirleri - Şair Mahzun Doğa

Kendime gönderiyorum sana yazdıklarımı
bel(li) ki müsait değilsin
hem onca yorgunsun
bu kadar yıl
otuz sekiz sene
iki çocuk

Ne kadar
süslesek
boyasak
eklesek
ya da çıkarsak
uzun da olsa

Susmuşuz epey
kac mevsim geçmiş
dunya çöl olmuş
binlercesi ölmüş
binlercesi doğmuş
epey olmusuz

Yağmur yağıyor
yere düşmeden kuruyor her damla
yokluğun azıyor
azıyor azıyor
başımı eğsem yanarım biliyorum

Seni beklemek ne soğuk.
Anadan üryan bir yalnızlık.
Salgın bir titreme.
Seni beklemek ne donuk.
Hiçbir rengi belirgin olmayan.
Hiçbir sayı kendisi kadar değil.

Yüreğimin sesi
bulutsuz bir deniz üstünde
binlerce yıl içinde
gurbetli
sınırlı
yüreğinin üstünde

Hiçbir bedavanın yeri yok
artık hayatınızda
yer vermiyorum düşlerimde
artık
hayatımda
iki sokak aşağıdasınız

Saçlarında ellerim
Yüzünde uyuyan uykusuzluğunla
Senle doğan bu berrak gecede
Saat kaçsa kaç
Bize ne
Koynumdasın

Şimdi sana koşa koşa koşsam
hani şu gidememek olmasa
ne sen orda olsan
ne de ben burda
hani Türk, Kürt ya da herhangi bir anadan doğmak,
herhangi bir milletten olmak zorunda mıyız!