Olmadığımızı hatırlıyorum
hiçbir şey değilizmişiz
her birimiz yokluğun bir başka parçası
Ve bunun içinde
her şeyizmişiz ikimiz
Bekliyorsun
ellerin çalınmış
gözlerine düşmüş yalnızlığım
saçların ömrümü uzatıyor
aklım kısalıyor
rengimden mavi çalınmış
YALNIZLIK
“Hep iki nefes almak iki kişilik yaşamak
Bütün dünyayı o iki kişi üzerine kurmak
Ama nedense hep biri çalışır
Hep biri ister diğeri nerde bilinmez
Sana koşmaya hazırlanıyor adımlarım
ve yine tıkanıyor aklımız
kapılıp kalıyoruz yine kara girdaplara
donup kalıyoruz donduğumuz yerde
kavuşmaya yetmiyor buluşmamız
Ellerimde unutulmuş ellerin
Tenime rengin bırakılmış
her kimsem sen gösteriyorum
aklımda unutulmuş kalbin
sesin dilime bırakılmış
ne desem sen duyuluyorum
Yüzünün öbür yarısı
asî ve inatkâr
incir yaprağı altında
bir köşesinde gözlerim
ve dudak yarası
Daha o ilk yaşlarından beri
bilinebiliyor ki
dünya sırtımızda ters
döndükçe batıyoruz
ilk döndüğünden bu durduğuna kadar
Korkuyoruz
sen gelmekten
ben gelememenden
herbirimiz bir yol üstünde
birimiz gidemeyen
birimiz gelemeyen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!