Kimsesizlik beni buldu bulalı
Düşman ağlar, canan ağlar, can ağlar;
Yârdan uzak yapayalnız kalalı
Sazım ağlar, sözüm ağlar,
Aynada yüzüm ağlar,
Darmaduman ettin beni;
Yaptığın, kitapta yoktu.
Taşıdığın Nemrut geni
Cellatta, kasapta yoktu.
Ne şaşkındım, ne de üzgün;
Her hatamda dürtüşü
Bir ihtardan fazlası.
Üzerimi örtüşü
Kehribardan fazlası.
Anneyle olur bilmek,
31 Aralık’ta evinde olacaksın.
Naapacaksın dışarıda karı, yağmuru, seli?
Ailenle birlikte huzuru bulacaksın
Bir yerine kaçmadan şemsiye ucu, teli.
Oturursan evinde çay, şeker var, börek var;
Tâ ezelden rûyuna
Hayrandır gönlüm benim.
Ağlıyorum boyuna,
Giryandır gönlüm benim.
Ah benim ayışığım;
Nerde onda incelik!
Gönlü biraz kalınca.
Pamuğa döner çelik
Aşk kapıyı çalınca.
Kirpikler kör bıçakmış,
Yıl iki bin yedi, aylardan kasım;
Birden geldi İstanbul’u alasım.
O labirent yollar bana ilk hasım..
Bakkalköy’le Acarkent’in arası;
Beykoz unutulmaz Aslı sonrası!
Alnındaki beyazlık anlatır bana seni,
Türküler ruhundaki ahengi hatırlatır.
İnce uzun bir endam gözlerimi parlatır,
Lacivert bir gökyüzü özletir cana seni.
Layiham olsun bu söz, ayrılıklarda oku,
Ruhumuz tanıdık "Kâlu Belâ"dan,
Canlar birbirini bilir sevdiğim.
Kısmetlinin, şol cennet-i âlâdan
Senin gibi payı gelir sevdiğim.
Anam, pek güvenir benim ahtıma;
Altından her lahza toprağı kayan,
Asırlara direnen bir yalıyım.
Buz kesen soğuğu ruhunda duyan,
Yaprakları gazellenmiş çalıyım.
Ben bir adamım ki, dudağı çatlak;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!