Kim bilir yaprağın kıymetini
Süpürürler şimdi yere düşenini
Görüntüsü bozuyor düştüğü yerleri
Düşeni toplarlar şehrimin çöpçüleri
Hem de toplamak için beklerler, karanlık geceyi
Unutmuştu tüm sevdikleri
Dağlıcanın güllerine baksana
Gece gündüz duruyorlar ayakta
Koç yiğitler düşüyorlar toprağa
Vatan için şehit oldu Aslanlar
Anaları karaları bağlarlar
Sen kendini hissettirdin her yerde
Bakıp da görmeyen, körmüşüm
İz bıraktın, beni gör de, bil diye
Bakıp da göremeyen benmişim
Yürek verdin insanları sev diye
Yıllar, hızla geldi geçti dünyadan
Şu mezarda yatan hangi yiğitti?
Bir gün bende, onlar gibi yatmadan
Hazır etsem, şuradaki yerimi
Kimi ağa, kimi paşaydı bunlar
Anadolu bağrından gelen şu cana
Sivasın soğuğundan, bak sıcak bakışa
Küçük kalbe sığmış kocaman dünya
Yüzüne bakıp da sert konuşur sanma
Bir konuş da görsen dildeki tadı
Söylüyorlar, şu gözlerin sürmeli
Yakışıyor, göze sürme çekmeyi
Demet demet şu gülleri dermeyi
O göz ister, güzeli de görmeyi
O göz bakar, yakar geçer elleri
Birlik Olalım
Gelin şu dünya da birlik olalım
Hep birlikte düğün bayram yapalım
Çoluk çocuk hep birliğe koşalım
Çocuklara güzel örnek olalım
Yoruldum deme yorgun savaşcı
Sen yorulursan, gençler neylesin
Sırtına vurduğun hepsi bir acı
Yola çıkmış bir kez, şu kız neylesin
Yavrudan bir bardak suyu istemez
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!