İsmet Barlıoğlu Şiirleri - Şair İsmet Ba ...

Dün gece uyurken seni seyrettim,
Masallardan gelen bir kuş gibiydin.
Yüzünün rengini güle benzettim,
Yorulup renklere konmuş gibiydin.

Sanki dört yanında gelincik vardı,

Aşkı hayal sanırdım, boş bir masal sanırdım,
Seni gülerken görüp o an inandım aşka.
En güzel gülde bile tebessüm aranırdım,
Seni gülerken görüp o an inandım aşka.

Melekleşmiş mermerler gördüm ömür boyunca,

Ne mektup gönder bana, ne de bir mektup bekle,
Acaba yıllar yılı çektiğim yetmedi mi?
Süsledim hayalini sırmalarla, ipekle,
En sonunda tükendim, hoşuna gitmedi mi?

Sana zorla bağlayıp eza ettim kalbime,

Saçının parıltısı
Sanki altın sarısı,
Sen bir ceylan yavrusu,
Ben su içtiğin ırmak.

Yüzün aydan alınmış,

Ne hale geldiğinden haberdar değilim yüreğimin,
Aklımın-fikrimin nerede olduğundan haberdar değilim;
Seleyi suya, varlığımı sele vermişim,
Selleri sellere katmışım,
Tufanlar içindeyim,
Ayak basacak yerim kalmamış yerler içinde,

Tıkandı yine lokmalar boğazıma,
Boğazıma tıkandı yine bir yudum suyum;
O yine gelip oturduğu için yanıma,
Bakmaya başladığı için o güzel gözleriyle yüzüme,
Hasretiyle gözlerimi yaşartarak,
Acısıyla burnumu sızlatarak.

Madem gidiyorsun, bakma geriye,
Arama yüzümde gözyaşlarımı.
Öylece dümdüz git, git ileriye,
Görmezlikten gelip telaşlarımı.

Görme, yansın kalbim, külhancasına,

Su değildir eski pınarların çam oluklarından akan,
karanlık rüzgarın sinesinde ağlayan su değildir;
gözyaşımdır tutup dizginleyemediğim,
akmasını bir türlü önleyemediğim,
kimseler için kıyamadığım bir damlasına,
kalmış senin yoluna

Aman mahzunlaşma; yüreğim kanar,
Sızlar ciğerlerim,
Gözlerim yaşarır,
Senin mutlu olabilmen için
Açar gönlüm ellerini Tanrı ‘ya
Yalvarır.

Lokmasını yutamadı. Boşu boşuna çiğnedi, çiğnedi, çiğnedi. Ağzında büyüyordu. Büyüdükçe büyüyordu. Sanki dev bir el, ağzından içeri zehirli bir el sokmuştu. Taş gibi bir kütle. Küf kokan, yosun kokan, toprak kokan bir kütle. Bardağın arta kalmış olan klorlu suyundan bir yudum aldı. Lokması boğazında biryerleri zorlayıp acıtarak aşağı indi. Yavaşça yerinden kalktı, odadan bir bohça getirdi., ayni yere oturdu ve bohçayı açtı. Bez parçalarının arasından her ikisinin de burunları delik bir çift erkek çorabı çıkararak iğneye iplik geçirip dikmeye başladı. Gözyaşlarını koluyla siliyor, siliyordu. Yüzüne kadınlarda pek görülmeyen sert, dolgun, katı ve gergin bir ifade gelmişti.
Çorapları dikti, bitirdi ve katlayıp yavaşça masanın üzerine bıraktı. Lavaboda mürekkeple boyalı kurumuş kınnapı aldı. Avucundaki balmumu parçasıyla kınnapı boydan boya ve sıkı sıkıya mumladı. Sonra eşinin ayakkabısından çıkardığı bağla ipi ölçtü. Bundan iki boy kesti. Bağ yerine ayakkabılara taktı. Ayakkabıları eski bir bezle silip kapı dibine bıraktı. Lavabo musluğunu çok hafif açarak elini-yüzünü tekrar yıkadı.
Genç kadın saat onikiye doğru kocasına yavaşça seslendi:
- Kubi… Kubi… Uyanır mısın, Kubicik… Az uyudun ama sınava yetişemezsin sonra.
Eşi battaniyeyi sırtından açıp başını masadan kaldırdı. Genç adamın üzerine yattığı sağ yanağında şakağına kadar derin ve nakışlı bir çizgi vardı.
- Kubi. Kendi kendine işkence ediyorsun. Divanda yatsaydın uyandıramaz mıyım? Daha rahat ederdin.