İsmet Anik Şiirleri - Şair İsmet Anik

Eğri yoldaki
Eski hayatımı kaybettim.
Hükümsüzdür.
Bulan kullanmasın;
Başına bela olur.

Sultan gerek viraneye
Tacın tahtın ben olayım
El at ki şu divaneye
Biraz da ben şen olayım.

Kuru bir dal sanma beni

Elif bilirim
İsmi Azam'ın başında
Allah derim Elif'le başlar.
Kadim olan kelam
Okunmaya Elif'le başlar.
Okutan harflerin başıdır

Kazan kazan bir kenara istif et
Güzel manzara Karşıya geç seyret.

Malı çok bırakıp gelme nazara
Zira dünya malı sığmaz mezara

Baharı bekledim gül bahçesinde
Körpecik ve yemyeşil yaprakları
Yumuşacık dikenleri bekledim
Bekçilik etsin diye tomurcuğa
Baharı bekledim gül bahçesinde
Kımızı, sarı, beyaz güller açsın

Sana zahmet

Nerden başlacağımı bilemiyorum,
Gözlerinden başlıyorum.
Başladığım yerde kalıyorum.
Sevmek nedir bir bir anlat,

Sen hülyalardayken yüzünde gezen gözlerim
Kapan gibi açılan kirpiklere takıldı
Kapan gibi kirpiklere takılan gözlerim
Bir ömür boyu kara gözlere tutsak kaldı.

Cennetin yolu
Doğru yoldan gidersen
Sırat köprüsünden geçersin,
Sağa dönersin.
Geçemezsen
Yaprak dönersin.

Yer yüzü ile gök
Masmavi aynı renk
Rabıta ve ahenk.
Yerde bulut denk denk
Yağarlar arşa dek
Yıldırım ve şimşek

Bir acayip hal var Memleketimde
Gününde Güneşinde Mevsiminde,
Varlar yok olmuş, yoklar her yerde
Serçeler kral olmuş, Kartallar tutsak.

Serçeler kral Kelebekler kraliçe