İsmet Anik Şiirleri - Şair İsmet Anik

Önce unutulup sonra hatırlanmak güzel
Unutulmadan hatırda kalmak daha güzel

Sevenlerin arada kavga etmesi güzel
Barışmak kavgasız yaşamak daha da güzel

Kumruları görürsem kanat kanada
Sevinirim sen gelirsin aklıma
Kaldığımda bir başına kenarda
Üzülürüm sen gelirsin aklıma.

Akşam olur herkes ocak başına

Bir anda Dünyam yıkıldı
Her yanımı ateş sardı
Daha hayallerim vardı
Çıbanımı deşti derim.

Geleceğe sözler verdik

Söyledim ona
Gitme
Derdimle başnaşa bırakma beni,
Ne o bana dayanır
Ne de ben ona;
Ve gitti

Sana geliyorum yaşamadığım ömrümden,
Bir beni düşün, beni tanı yum gözlerini.
Zifir gibi binbir gecenin ilk gündüzünden,
Benden önce Güneş görmesin yum gözlerini.

Anlatırım kışların ısıtan ayazını

Ben seni çoktan unuttum;
Hiç aklıma gelmiyor,
Baktığında kara ışıklar saçan,
Kara sevdalara salan,
Derinlilernde kaybolduğum,
Kaybolduğumda huzur bulduğum,

Dur artık pervane başım dönüyor,
Boşuna bekledik sabaha kadar.
Gidelim direk ayakta uyuyor,
Akşam geliriz; hala ümidim var.

Bu gece bitti, belki yarin gece

Bilirim hiç bir aşk ta nokta yoktur
Ben de sonuna virgül koyuyorum
Bu Dünyada daha ötesi yoktur
Veda yok, helalleşip gidiyorum

Gidiyorum yok kalacak takatim

Elde torun gönülde yar
Biri biter biri başlar
Hayat eski, yeni aşklar
Altmışında aşk böyledir.

Başla son yanyana; korkunç.

Sevdiğimi sorduğunda
Ben susarsam anlarmısın.
Gözlerime baktığında
Konuşmasam anlarmısın.

Bahar giysen endamına