Ekmek tahtasında,
Bıçak kesmiyor.
Nefsim çalışıyor,
Yemek kesmiyor.
Yudum yudum,
Taddığım için,
Asude ömrün baharında,
Aşka hasret yürekleriyle,
Göç gününe kalmadan,
Uçuşan kelebekler bekler.
Bir günlük sevgili içindir,
Toprağa düşen kara sevindi,
O an beyaz bir sayfa gibiydi
Sevinçle koştu,adını yazdı beyaza.
Yanına içi boş bir kalp çizdi.
Ve adının yanı başına kardan adam.
Varlığını hissetmek için yanında,
Kaybedtiğimizde geri dönmeyen,
Yokluğunda derin acılar çektiğimiz,
Keşke dediğimiz onca şey vardır.
Bunlar arasında en önemli olanı,
Hiç kuşkusuz olmazsa olmaz akıldır.
Bunu al sen yaz dediler,
Elime kalemi verdiler.
Kader yazmış nasılsa!
Biz de yazarız ne var ki?
Kader yazmaya başladı,
Bu karanlıklarda bu yalnızlık niye?
Nerede dilimden düşürmediğim adın?
Nerede kalbimin titrediği o kadın?
Sonsuzluk şiirinin en sonunda mı kaldın?
Sözün bittiği dilin lal olduğu yerde misin?
Adı sensizlik olan şiirlerimin neresindesin?
Ömrümüz sona ermeden de,
Bizlere nice umutlar doğar.
Batan elbet de umut değildir,
Her gün, tekrar tekrar doğar.
Fecri aydınlatan ay sanırsın,
İt misin, değil misin?
Karar ver,
Kimlerdensin sen?
Ağzında salyan var,
Kuduz musun sen.
Sürekli kaşınıp durursun,
Ateşi doğuran masum kıvılcım,
Bir evi tutuşturana kadar iyidir.
İyi olan ne varsa bu hayatta,
Biz iyi olduğumuz sürece iyidir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!