Sonumuz teneşir,
İki kova soğuk su.
Beni imam tanımaz,
Seni cemaat bilmez,
Kiminde dünya derdi,
Kiminde ölüm korkusu.
Gönül bahçemde,
Habersizce açan,
O çiçek,
Sen değil miydin?
Yıllarımın acısını,
Kimlere anlatsam sevgini,
Sevme o bir hayal diyorlar.
Bana ayan beyan gözlerin,
Onlar, seni hayal biliyorlar.
Yanıp tutuşan şen benim,
Ne kadar da sessizdir duvarlar,
Üstündeki resimler konuşmaz.
Masadaki sürahi hep doludur,
Ama, seni beni hiç düşünmez.
Bahçede açan rengarenk güller,
Sen gidince,
Ömrümden,
Hayallerim,
Öksüz kaldı.
Sen gidince,
Bilsen ne çok dolamıştım,
Seninle geçen günleri dilime,
Giden günlerim sensizdi,
Bırakıp gittiler hatırlayamadım.
İçime düşen gülşende güllerin,
Seni uzak yıldızlara atsam,
Düşeceğin tek yer aklımdı.
Seni aklımdan silebilseydim,
Kalacağın tek yer kalbimdi.
Seni geceye emanet ettim,
Yanımda olmasan da
Varlığın bana yetiyor.
Kader yumağımın ipi,
Seni, bana bağlamış,
Olmalı ki dayanıyorum.
Gönlümde olansın yar,
Beyaz çocuğun,
Siyah oyuncağı,
Kurulunca hayata,
Ağlar mı?
Beyaz çocuğun,
Siyah oyuncağı,
Hiç birşey olmamış gibi yapalım,
Kötü günleri geride bırakalım.
Geçmişe bir sünger çekip unutalım.
Sabah, çoçukları okula bırakalım.
Bana küsüp çok kızmış olabilirsin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!