Ey sevgili,
Mahir bir arzuhalci olamadığın,
En nadide sevdalarla dolamadığın,
Yar firağında saçlarını yolamadığın,
İbadetlerini huşuyla yapamadığın için suçlusun.
Ey Sevgili,
Sıkıntılı bir gün daha geçti ömrümden,
Senin için ve senin yoluna bir şey yapamadım.
Merhametini esirgeme bu Kitmır den,
Günahlarımdan bir türlü arınamadım.
Ey sevgili insan!
Sen sen ol, kesme yüce yaradan ile irtibatını!
Taht kurdurma gönlünde, fani dünya hayatını!
Ne pahasına olursa olsun, asla ve asla unutma!
Ey güzel insan yerinde olsaydım,
Bu kadar zalim ve acımasız ve bu kadar da gaddar olmazdım!
İnsanı cennetlik eden muhabbetler varken husumetlerle dolmazdım!
Ya göründüğü gibi ya da olduğu gibi insanlar dururken,
Münafıklar sınıfına giren insanlarla düşüp kalkmazdım!
Ey Güzel yar!
Zehir kattın ekmeğime aşıma.
Bıraktın beni sevda yolunda bir başıma.
Keklik ettin gönül yaylasında gezdirdin.
En mahir avcıları düşürdün peşime.
Ey insan!
Olmadığında sabreder, Bulduğunda da şükredersin!
Büyüklerine saygılı, küçüklerini de seversin!
Haysızca gülmez az konuşur çok susarsın!
Peygamberimiz’in buyurduğu gibi ölümü çok tefekkür edersin!
Ey insan, aklını başına almazsan,
Kendi elinle, yıkarsın kendi evini.
Baykuşlara, yuva yaparsın, gül bahçeni.
Ahların, vahların, fayda vermez,
Düzeltmezsen, şayet hayat çizgini.
Ey Güzel insan!
Dinlemez isen her daim vicdanın sesini!
Şeytan geçirir başına efsunlu fesini!
İnce eleyip sık dokumazsan,
Baykuşlar mekân tutar gönül kafesini!
Ey Güzel İnsan,
Sen yaşadıkça, bırakma elden şeref ve izzetini!
Kaybetme, sofrandaki helal taamların lezzetini!
Ölüme hazırlıklı ol her daima!
Artır her geçen gün, vicdan ve merhametini!
Seven gönül yaşlanmaz,
Aşk hançeri paslanmaz.
Arif olan insanlar,
Sevdalardan uslanmaz.
Hasret kaldım veçhine,
Şiirlerinizin hemen hepsi Hakk'a,hakikate çağıran doğruya yönelten şiirler.Tebrikler.
İlhamınız bol, kaleminiz dâim olsun inşallah.