Hüsrev Hatemi Şiirleri - Şair Hüsrev Hatemi

Sevgi,acıyı öğrenmektir
Tüm bencilliklerden iğrenmektir
Bir özge kurbanlığa olup talip
Her an,her saniye doğranmaktır

Çok şey var ki, geride kaldı
Dönüş yolları kapalı,
Kara otağ içindeyim;
Yerde de kara bir halı...
Çok şey var ki geride kaldı
Nice sisli-sevgili yüz

Kimse öğretmemişti sevgiyi,
Nefreti, senden öğrendim.
Bir çocuğun ilk haykırışı gibi,
Bir çığlık attı kalbim,
İşte
O gece,

Sus, lütfen sus, sessiz olmalıyız;
Sisler içinde sis atlarına….
Seyislik eden sis adamı,
Dağılınca sis vedalaştı,
Çekildi dağına yapayalnız.

Gülüşün kovamaz lâcivert geceyi
Bir hilâl belirir gecede, sâdece...
Kederle de kararmaz gözlerinin lâciverdi
Yıldızlar belirir, kayan yıldızlar
Yeryüzündeki bütün yalnızlar
Ürperir, derler ki “çocuk kederli”

Sönmüş sanılan ışık, bir anda parlar
Dostun sesi, tekrar sevinç ısmarlar
Bir buzlu soğuk sisli bulut, nur kesilir
Kuşlar ötüşür yerde erirken karlar

Kuşku Acı'ya dönüşürdü hep
Acı da her zaman yine Sevgi'ye
Kuşkular zehirleştiği zaman
'Sevgi var' diye ısrar niye?

Ben sana çok dualar yolladım
Gücümce hamd ve senalar yolladım
Sen bana akıl-fikir vermiştin
Suç benim Rabb'im,Ben çuvalladım....

(1)

seni çok az düşünmeye and içmeliyim;
düşünmek seni, ölümü mûnisleştirir,
güller açılmağa başlar ardarda.
ama versailles bahçelerinde değil,

İnceldi keder inceldi, inceldi
Geçti iğnesine günlerin
Ve oyasını işledi kalbimize.
Tez silindi tezhibi, lâciverdi,
Ümidin, neş'enin, bahtın
Bilmem saadeti resmetti mi Abidin Bey?