Kimse öğretmemişti sevgiyi,
Nefreti, senden öğrendim.
Bir çocuğun ilk haykırışı gibi,
Bir çığlık attı kalbim,
İşte
O gece,
Nefrete
Doğan bendim.
Bendim o gece nefrete doğan...
Ve bir zamanlar ne kadar sevdiğim,
Gözlerine hiç acımayarak
Seni içimden kovan bendim.
Artık benden özlemin şiirini değil,
Artık benden sevginin şiirini değil,
Nefreti dinlersin bu yeminim.
Zilli tefi ve düdüklü testisi gibi Eyüp'ün,
Hem eski hem yeni bir oyuncak kalbimde,
Sana olan kinim.
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'Kimse öğretmemişti sevgiyi,
Nefreti, senden öğrendim.'
Sevgi, zaten içimizde varolan kodlanmış bir şeydir, nefreti ise birbirimizden öğreniriz desek...
O zaman da daha karmaşık hale gelmez mi?..
.................................................
Gerçek bir sevgi nüvesinden, nefret yeşerebilir mi?..
Şiiri bir yanıyla kavrasam da bir taraftan da kendi içinde ve ' sevgi rubaisi' ile çelişmiş buldum...
Sevgiden, nefret doğarsa ona sevgi denilebilinir mi?..
Ya da içimdeki nefret öyle büyük ki sevgiyi boğdu mu demeliyim?..
hiç kimseden nefret etmem ama sanki içimde birine devgibi bir nefret oluştu şiir cok güzel
emegine sagLik.. NEFRET= sayginin sevginin bitdigi yerde dogan bebek haykirisi cok güzel diLe getirmis yazar
Bu adam tıp profesörü mü şair mi anlamak güç. Harika mısralar..
Bir sevginin nefrete dönüş hikayesinin anlatıldığı dizeler tebrikler
Sevgi büyütülür yada öldürülür ancak nefret öğretilir mi acaba...
çok beğendim böyle şiirler yazmak bana da nasip olur mu acaba :)
Cok guzel yureginize saglik
yüreğine sağlık güzel şiir olmuş..
Yüreginize saglik Tebrikler.
TÜM YORUMLAR (12)