Hüsrev Hatemi Şiirleri - Şair Hüsrev Hatemi

Gün bitiyor, gece de sona erecek,
Başladığı gibi,
Bütün yüzyıllarda
Ve her gün
Tekrarlanmada mı bu,
Akşamın inişiyle yürekleri ezen duygu?

Sevda, çıkmaz yolu izlemektir,
Kavuşmaktan çok, özlemektir.
Kapanmasın diye hasret yarası,
Pir Sultan misali tuzlamaktır
Gönüllü avutucuların şerrinden,
Derdini herkesten gizlemektir (medet heeeey)

Bir yas anıtı olmadan yat
Uğultunun kol gezdiğini,
Duyduğum ve bildiğim tepede;
Hâl nice? Güller de...
Görünüyorlar mı zaman zaman?
Mevsim hep kış ve vakit gece

Uzaklığın:Acı'ya yeterli
Yakınlığın Teselli'ye yetersiz
Acı,ortada ve kesin gerçek
Teselli,imkansız ve yersiz

Dilrübâ sırtlanlar sırıtıyor bak,
Kamyonlar seni ezer Çocuk muhakkak...
Kerli ferliler yasalarıyla,
Yarasaları serçelerden
Çok daha fazla koruyacak.
Sel gider kum kalır diyorsun Çocuk,

Dünyan,başka gezegende,başka bir yer...
Dünyandan Dünyama bir an ses ver
O mutlu an sona erdikten sonra
Beni bir Kara-Deliğe gönder

Evvel Zaman içinde değil şimdi,
Masallarımdan'bir varmış'silindi.
Bir gün ümitlerim de beni bırakırsa
, Ne demir çarık isterim ne asa..
Anılar cirit oynarken eski odam içinde
Ne Hint'te ararım seni ne Çin'de

Bir eski temmuz mu bu geçmiş yıllardan?
Yosun, kavun ve deniz kokan...
Hem küflü hem sıcak bir Temmuz
Hiçbir yerden hiçbir beste duyulmuyor
İster istemez geçmişi düşünüyor insan;
Siz söyleyin Filozof Rıza Bey,

Aniden,habersiz çıkagelirdin
Seçkin sevinçler içinde belirdin
Birdenbire,sessiz çıkıp giderdin
Deprem gibi derin vuran Keder'din
Hüsrev Hatemi

1
Cesâret kalbim, cesâret!
Sustun bütün kış, ürktün kırılmaktan;
Çok gerilerde kaldı derken kar,
Sonra bahar
Ve Temmuz geçti.