Hüdai Ülker Şiirleri - Şair Hüdai Ülker

Yaz ayları şimdi küçük kalır geniş bulvarlarımda,
buharlaşan deniz kenarlarında kalmışım gibi
herkes benim mavi duruşlarımı resmediyor,
oysa ben duvarları yağmur yemiş bir şehirdeyim
bu derbeder şehrin silahları vardı, gördüm
cesetlerle kıvranırdı harap sokakları,

Bu şehir beni palmiyeleriyle sarar,
bir kadın çığlıkla geçerken rıhtımdan,
bu şehir benim gençliğimi öper,
bir dalga yükselir içime doğru,
bu şehir yüklenir tüm kahkahaları,
çığlıkları rıhtıma dökülür kadının.

Seni kaybettiğim günden beri ay ışığını öpemez oldum
artık yakışmıyor denizin kıyısına martılar
balıklar ne suya ne de tuza doyuyor
mutlu olamadı sabrını koruyamayanlar.

Sensizlik çöktüğünden beri boğazıma

Bir kadının gözlerinde bir şiir büyüyor
ve sokaklar akıyor denize doğru
yaşam vardı bu sokaklarda
bu rüzgarlardan güvercinler akardı.

Bulutlarla oynaşan kuşlar

Yeni bir siir yazmak icin
pabuçlarımı bağladım.

Kalemim yıllarca
yağmurumla öpüştü,
gidiyorum,

Bu gün hayatla
randımanlı bir sohbette bulundum,
öpüştüm eski günlerimle,
hiç kimseye haklı haksız demedim,
sökülmüş bir yaşamın
ortasında değil miyiz,

Hayatımın boşluğuna bir semt düşüyor,
her gece düşüyor
kendimi bile göremediğim karanlıklarda,
hep aynı kadın geçiyor bu sokaklardan,
gökyüzüyle konuşan hep aynı kadın
çünkü çarpıyordu onun yüreği,

Artık gemileri kaldırsak ortadan
kuşların kanatları serindir şimdi,
şimdi gemiler uzanmıyor o serinliklere,
artık lüzumsuz denizleri
çıkarsak hayatımızdan,
senin bazı yerlerin hassasmış dediler

Şimdi, örümcekleri uykuya dalmış bu şehrin
silahları çınlıyor omuzlarımda,
demir ve durgunluk vardı korkak uçurumlarda
okuduğum romanlar yıllarca esir kaldı
pencerelerden sarkan küskün ölüler arasında,
karanlığa itilen nice bedenler gördüm.

Sabah toprak sokakların damarlarında yükseliyor,
dünyanın bir günü başlıyor, bu semtin şakaklarında
yorgunluktan arınmış sessiz kızlar uyanıyor,
onların saatleri her sabah hüznü gösterir,
ırmaklar gibi akan gözlere gün vuruyor,
onlar yağmurlu gecelerde yaşama sarılırlar,