Hüdai Ülker Şiirleri - Şair Hüdai Ülker

Geceyi yalnız geçiren lambalar
çoğaltıyor isteklerimi
şehre abanmak için bir sokak aradım kendime
hain bir karaltı geçti yanımdan
aldırmadım yürüdüm,
ayaklarıma değdikçe cam kırıkları

Yüzümün kavrulduğu bu sokaklarda yürümek
en çok bana yakışırdı
çünkü burada güneşli kuşlarla geçerdi vakit
onların kanatları koynumda birikirdi,
bazen bir endişe sürüklenirdi arkamdan
ben yürürdüm briket duvarlardan kızlar sıyrılırdı

Kollarımı sıkıştıran bir kerpetenin acısıyla çıktım sokağa.
Aramızda sağ kalıp, bir baskının acısını duyanlar,
sizler bilirsiniz nelerin neremizi sızlattığını
herkes bilir, bir acının sırrıyla gömüldüğünü.

Beni hüznün hocalığına yakıştırmasın kimse

Gece yarıları geçip gitti bak,
ama gün ışığına özgürlük yok henüz.

Sis duvarları nöbetteyken,
yalnız kalmak yakışmaz.

Bunca özlem varken içimde,
kısa yürüyüşler kandırmaz beni.

Gezerim meydanları,
tırmanırım yokuşlara,
terini tuzunu saklarım İzmir,

Beni yabancı yerine koyup saldırmayın üzerime
kelimeleri kararmış önyargılarla geldiniz
sarktınız püsküren bir akşam gibi ve şiştiniz
daraldık paslı günleri saymaktan

Bu şehir beni palmiyeleriyle sarar,
bir kadın çığlıkla geçerken rıhtımdan,
bu şehir benim gençliğimi öper,
bir dalga yükselir içime doğru,
bu şehir yüklenir tüm kahkahaları,
çığlıkları rıhtıma dökülür kadının.

Ölü sessizliğindeki o derin gecede
bir ağrının kanıma karıştığını hissettim
dağınık damarlarımı toparladım
çünkü saçları paslanmış bir kadın
bana bir ayrılık öyküsünden söz ediyordu
bilmem, yaşadıysam da unuttum ayrılıkları

Ayaklarım elverdiğince ayağa kalktım
takındım tavrımı çıktım dışarı
indiğim sokaklarla öpüşmek geçti içimden
dünyayı alaşağı etmek değildir niyetim
kedilerin kanına su serpecek
bir başlangıç olsun isterim

Seni kaybettiğim günden beri ay ışığını öpemez oldum
artık yakışmıyor denizin kıyısına martılar
balıklar ne suya ne de tuza doyuyor
mutlu olamadı sabrını koruyamayanlar.

Sensizlik çöktüğünden beri boğazıma