Hüdai Ülker Şiirleri - Şair Hüdai Ülker

Şimdi fırtınalı bir kuştur
bizim yokuşlarımızdan uçan,
şehre abanmış yıldızların
kadın çığlıkları duyduğu bir gecede
bilinmez kimler ağladı,
kimler yağmurda ellerini yıkadı,

kızgın telle dağlanmış gecede gömleğimi karanlığa astım
bilmem martıların ayakları değer mi bir kez daha körfezin suyuna
unutulmuş dikenli yollarda sürüklenirim sesinden aldığım titreşimle
ben martıları öldüremem, bulutları kovamam, ağaçlara selam vermeden geçemem
izmir’e kar yağan günleri de yaşadım, ama dostlarım ellerimi ısıttı
bir avuç buğday kadar kutsal gözlerinde mayıs sevinci yaşadım

Balkanlar’da yaşamış olan tasavvufçular, Türk tasavvuf tarihinde önemli bir ağırlığı oluşturmaktadır. Bu gün islamın Balkanlarda bu denli yaygın bir din olmasında tasavvufçuların ve onların mensubu olduğu tarikatların hizmetleri büyüktür.

Balkanlara gelen ilk tarikat efendileri vaya şeyhleri, buraların fethedilmesinde öncülük etmişlerdir. Çünkü onlar derin bigileriyle önce gönülleri fethetmişlerdir. Bu gün Kosova’da, Makedonya’da ve Bulgaristan’da hala ayakta olan bazı tekkeler, eskiden yaptıkları dini ve sosyal hizmetlerden izler taşıyorlar.

Balkanlar’dan, günümüzde eserleri hala okunan ünlü tasavvufçular çıkmıştır. Bunlardan birkaçını saymak gerekirse, şu isimleri sıralayabiliriz: Bosnalı Hamza Bali, Manastırlı Hüseyin Lamekani, Yaşamının büyük kısmını Makedonya’da geçiren ve kabristanı Strumica’da bulunan, 3. Devre Melamiliğin kurucusu Muhammed Nur, Prizrenli Abdürrahim Fedai, İştipli Salih Rıfat Efendi, Pirizrenli Ömer Lütfi Efendi, İştipli Hasan Fehmi Tezdoğan Efendi, İştipli Abdurrahim Bey, Kliselili Hasan Özlem Efendi, Köprülülü Hafız Hüseyin Efendi...

Azgın bir fırtınaydı o,
bir anlam bıraktı yüzümde
sabah hücum etti yalnızlığıma,
gözkapaklarıma kelimeler yığıldı
ah, bir ağacın gürlemesi
yapayalnızdır şimdi

her günün yorgun öğleninde
dağlarımın dizinde uyurum
haz alırım gezmekten
deniz sarhoşu dar sokaklarda
ve bir sevda büyür içimde
bu sevdam sanadır İzmir

Zaman saldırgan bir güneşle çıkıyordu karşıma
ayaklarım yokuş tırmanmaktan serseri kaldı,
terli göğsüm tehditkar filozofların hışmına uğradı
sabrettim,
çarpışmamak için bir yığın hain ve çirkinle,
sabrettim,

omuzlarımdan güneş doğar
har sabah
sararmış şiirler yollarda
martı arar
küçük gözlerimi görüp
aldanmasınlar

O kapılar neden kimsesiz.
Şen şakrak insanlar nerede şimdi.
Yüzüme vuran ayva kokusu,
Elimden tutan bahtiyar müzik,
Ve öpüşen kuşların gonca bahçesi,
Bir hüzün yağmurunda,

avunduğum sevgilim
deniz güneşiyle beslenir
otuz yıllık hikayemi
göğsümde parçalayamam
zamanı dondurduğum söylenir,
doğrudur

Cesur bir tepenin körfeze bakışı vardı
şimdi gizlidir oranın yürüyen örümcekleri
ekmeğime kurşun bulaşır burada
çünkü kurşun ve ölüm
teslim olmaz rüzgara.
Ben bu tepenin öyküsüyle cebelleştim kaç yıldır