Hüdai Ülker Şiirleri - Şair Hüdai Ülker

Ellerimi boşlukla avuttular
ve sisli bir ormanın penceresinde
bıraktılar beni.
Demir yorgunluğuyla övünür,
güvertesinde ağlanan bir geminin.
Bazen kapıyı aralar bir yalnızlık

gelişinle şenlenir günlerim
kulaklarım uğuldamaz
sen rıhtımında
bereketlenir kimsesiz saatlerim

sonra şunu anlarım

Meydana savrulmuş kelimelerimden
kimse hatırlamıyor beni,
irkilmiş bir zamanın izleriyle geziyorum
kimse oralı olmuyor,
neden ve kimin için
bir kedi gölgesi sarkar sokağa,

Bir tehlikeydi
şehrin karanlığında
yağmurun sizi tanımaması,
malumat vermeden
gözden yitmesi şafağın
ve öğle vaktinin

Gültepe’ye kurşun yağdı,
kanımız sıkıştı günler arasına,
intikam hırsıyla coştu karanlıklar,
affetmedi hiç kimseyi,
celladın zulüm kokan naraları.

Ağızları camla kesilmiş günler geçiriyorum
bir hayat yüklüyorum hayatın üzerine, yetmiyor
duvarların rutubeti bana düşman kesiliyor
ölümle oynamış kader burada
gözyaşları demir gibi düşmüş.

Kayıt dışı sevdalardan hoşlanmam,
Bilen bilir beni entrikacı duygulara
Aşkı yaşatmam, bir zamanlar arka çıktım
Yangın çıkaranlara ve yükünü taşıdım
Arsız arkadaşların, çağdışı koşullarda,
Sevgiyi bekledim, yüzüm tutmadı rüzgara

Sabahattin Ali nin Kuyucaklı Yusuf romanı, yayınlandığı tarih olan 1937 den bu yana güncelliğini hiç kaybetmemiş ve Türk roman tarihinde bir kilometre taşı olmuştur.

Bu yıl, yani 2007 de Kuyucaklı Yusuf un yayınlanışının 70. yılına ulaştik. Bu 70 yıl içinde kaç kitap unutuldu ve tarihe karıştı, ama Kuyucaklı Yusuf un okuru hiç eksik olmadı.

TRT, Kuyucaklı Yusuf’un filmini zaman zaman gösteriyor ve ben bu filmi, sanki ilk kez izliyormuşum gibi, bir kez daha izliyorum. Bazan da kalkıp, kitaplığımdan Kuyucaklı Yusuf’u çıkarıyorum ve Kuyucak’tan, Edremit’e uzanan bu serüvenin bazı sayfalarını okuyorum.

Buzlu bahçe, taş kesilmiş yapraklar,
vurgun yemiş vücut,
sağnakta inleyen sevda, ay’ını kaybetmiş gece,
tutunun kollarıma ve sarılın sevgime,
aşkın ruhunu yaşatmalıyız,
yoksa kim kurtarır bu aşkı,

Arka sokaklarda sessizlik saldırıyor ömrüme.
Bir evin önünde, bir kanepede tutsaktır zaman,
çünkü zaman aşıktır duvarlara,
burada öksüz kalır sokaklar, zaman sıyrılırsa duvarlardan.

Kapılar sokakları yorgun anılarla