Bir yalnızlığım var benim,
Bir de kimsesizliğim,
Belki ondandır bu sessizliğim.
Lakin sanma bu durum çaresizliğim.
Görülmemiştir yolumdan döndüğüm,
Bir yer olmalı, mutlaka bir yer olmalı,
Sığınak gibi liman gibi.
Ya gitmeli bu diyardan,
Ya ömrünce saklanmalı.
Bir yer olmalı, mutlaka bir yer olmalı,
Ağlamak gibi savaşmak gibi.
Ey İstanbul, senin olmaya geldim,
Ey İstanbul, seninle olmaya geldim.
Ey İstanbul, hamdım olmaya geldim,
Sen üzülme, olmayan yansın olamayan utansın.
Mahzûn olma derya deniz,
Bir gün ölebilir insan,
Olabilir ki belki bugün.
Ansızın gidebilir insan,
Ne fayda Allah demezse kalp lisan.
Ölmeden her gün,
Mezara girebilir insan.
Deryada zerre değilsin,
Derdin kürreyi aştı.
Saat durdu mevsimler zaman şaştı,
Sahne neydi bu acelen azizim o ne telâştı?
Giden gitti artık gelmez,
Ne büyük nimet kaçtı!
En çok en sevdiklerimiz vurdu,
Tam kalbimizden, yürek delik deşik.
Özür diliyorlar utanmadan,
Ne büyük terbiyesizlik!
Yüzüne nasıl bakarsın sırtından vurduğunun,
Kahpelik olmuşsa karakter,
Kahraman olsa ne çıkar!
Ayıplanmışsa doğruluk eğer,
O milletten ne çıkar!
Gündüzün geceye ulaştığı saat,
Ne çok istiyorum şöyle,
Üstümde pijamalarım karşımda sen.
Ne çok özledim huzuru,
Bir bilsen bir bilsen.
Sobada kestane, demlikte çay,
Gönlüne mi kar yağdı,
Neden bu üşümeler?
Kaderinde yine mi ayrılık vardı,
Neden bu düşünmeler?
Vuslat yine mi yarına kaldı,
Tende can kalpte cânân,
Ne fayda yoksa îmân!
Beklenen an işte şu an,
Ne fayda yoksa cânân!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!