Hilmi Yeter Şiirleri - Şair Hilmi Yeter

İlim derya deniz biz de çölde kum tanesi,
Yoktur elbet imanımızda şüphe zerresi.
Kesilir mi ki hiç Türk yurdunda ezan sesi,
Düşmeyecek dillerden tevhîd cümlesi.
Gerçek acı zor geliyor nasipsize bilmesi,
Aslolan Müslüman gencin kendini bilmesi,

Koştum koştum duruldum,
Çırpındım çırpındım yoruldum.
Sonu yok, yol bitmez ben gittim,
Suç kimde ne ettimse kendim ettim.

Söz çırpınır yazıda kalem çaresiz,

Ben iyiyim,
Hasta olan sizlersiniz.
Vicdanınız grip olmuş,
Merhametiniz nezle.

Ben iyiyim,

Zor mudur sevmek,
Niye zorlaştırır insanoğlu?
Zor mudur gülmek,
Niye zorlaştırır insanoğlu?

Biraz kin ve bir yığın nefret,

İnsan ol,
Doktor ol, mühendis ol,
Öğretmen ol, hemşire ol,
Asker ol, polis ol,
Çalışan ol, işsiz ol,
Ne olursan ol önce insan ol.

İnsan kan döker,
İnsan can yakar,
İnsan pis kokar günahlarında.
Tövbe yok af dilemez,
Nefse uyar haddin bilemez.
Hikmet olur mu bunca sözüm,

Başucunda bir taş,
Taşta bir numara.
Kalmadı artık telaş,
Nasıl geldik biz buralara?

Tır dorsesinde torbalar,

Zenginlik ve fakirlik el değiştirir gider,
Bugün takım giyen yarım kefen giyer,
Görmez misin?

Nâmından önce tabutun gider,
Mezar başında sorgucu melekler,

Bazen bir dağ çöker üstüne, istemezsin,
Gitmek istemezsin, kalmak istemezsin!
Hiç kimse âşık değildir mutsuzluğuna,
Alışır da ruhun mutlu olmak istemezsin.

Kaç seçim oldu sayamadım,
Ah ben yenilmelere doyamadım.
Bir kez olsun adamı yıkamadım,
İstifa mı ederim ulan ben!

Görevim bu benim hayat mazi,