Hilmi Yeter Şiirleri - Şair Hilmi Yeter

Her düzene bir düzenbaz gerek,
Her düzenbazın düzeni sahte.
Kuru bir gürültü yalancasına hamaset.
Amaçsız dava boş kavga siyaset.

Yıldızı mı söndü parlamıyor ay?

Bir baba on evlat,
En vefasızı son evlat.
Daha da giremezsen cennete,
Cehennemde yan evlat.

Bir baba on evlat,

Anne terliği değil azizim,
Güzel göz silah sayılmalı.
Vurulacaksa insan,
Bir çift güzel göze vurulmalı.

Kurşundan değil azizim,

Kuşlar uçar,
İnek koşar,
Balık yüzer,
İnsan çırpınır.

Çiçekler açar,

Ben iyiyim,
Hasta olan sizlersiniz.
Vicdanınız grip olmuş,
Merhametiniz nezle.

Ben iyiyim,

Zor mudur sevmek,
Niye zorlaştırır insanoğlu?
Zor mudur gülmek,
Niye zorlaştırır insanoğlu?

Biraz kin ve bir yığın nefret,

İnsan ol,
Doktor ol, mühendis ol,
Öğretmen ol, hemşire ol,
Asker ol, polis ol,
Çalışan ol, işsiz ol,
Ne olursan ol önce insan ol.

İnsan kan döker,
İnsan can yakar,
İnsan pis kokar günahlarında.
Tövbe yok af dilemez,
Nefse uyar haddin bilemez.
Hikmet olur mu bunca sözüm,

Başucunda bir taş,
Taşta bir numara.
Kalmadı artık telaş,
Nasıl geldik biz buralara?

Tır dorsesinde torbalar,

Sen hiç beş gün uykusuz kaldın mı Firuze,
Kızıla çalan gözlerin yandı mı cayır cayır?
Sen hiç itilip kakılıp horlandın mı Firuze,
Ezildi mi gururun ayaklar altında?

Senin hiç uğultudan kafan şişti mi Firuze,