Hilmi Yeter Şiirleri - Şair Hilmi Yeter

Ölüler dirilere çok söz söylediler,
Anlamadı lâkin kalbi ölüler.
Nice kabirlerden figanlar toprak ağladı,
Süslü, boyalı hanelerde hiç duyulmadı.

İbretti gördükleri yaşadığı insana,

Yavaş yavaş tükeniyorum, ben yaşıyorum.
Yokuş mu tıkadı nefesimi?
Ağrılı dizlerim kahır kaldıracak gibi değil.
Sonu mu yok şu sitemin.

Ümitlerim söndü...

Lapa lapa bir kar yağsa şöyle,
Ayaza çeken gönlüme.
Ilıman bir hava, çiçekçe bir iklim.
Beyaz bir örtü,
Beyaz, beyaz ve masum.

Cehenneme gideceksin diyorlar,
Neredesin diye sormuyorlar.
Ateşlerde yanacaksın diyorlar,
Kalbimin alevini görmüyorlar.

Bilmiyorlar, söylüyorlar,

Çok mu şey istiyorum,
Bilmiyorum.
Hayatımı hayatına adamak,
Her nefeste sana aşık olmak.

Çok mu şey istiyorum,

Ahali konuşamazsa deli konuşur,
Dilini tutsan milletin hali konuşur.
Uyutunca toplumu unutur sanma,
Bugün konuşmasa yarın konuşur.

Söylenmemiş her söz çekilmez sineye,

Ucuz umutlar yıktı hayallerimizi,
Verilen sahte sözler yıktı bizi.
İki yüzlü haysiyetsizlerin sözü,
Bilmem ki hangisi gerçek yüzü!

Acıya dayanmaksa yiğitlik şu dünyada,

Bir baba on evlat,
En vefasızı son evlat.
Daha da giremezsen cennete,
Cehennemde yan evlat.

Bir baba on evlat,

Anne terliği değil azizim,
Güzel göz silah sayılmalı.
Vurulacaksa insan,
Bir çift güzel göze vurulmalı.

Kurşundan değil azizim,

Bir seccade,
Bir tesbih,
Bir Allah'ım bir ben.
Sol yanım boş kaldı,
Tek eksiğim sensin,
Bir tek sen.