Günah sırlı ibadet aşikâr,
Ne bu ey nefs!
Hem ikiyüzlü hem riyakâr,
Var mı tevbede gönlü,
Ölmez sanki, ne kaldı şurada ömrü?
Aşısını da olmuştu, koronadan ölmezdi,
Kazadan öldü.
İşsiz komşusu her gün mangal yakardı,
O et nedir bilmezdi.
Kalp krizi dediler vallahi kahrından öldü.
Mor renkli sevdalar,
Yeşilli yeşil.
Pembe bir şehvet,
Kırmızı bir aşk.
Kırmızı, koyu kırmızı,
Kan kırmızı.
Elden bilme nefsim düşmanlık kendine,
Ne ettinse kendine,
Kendin ettin kendine.
Ah eder mi insan kendine?
Şimdi dövün dur,
Kendi kendine.
Kemâle ermeden kalp,
Bütün sevgiler sahte.
Kıymetini bilmez gönül,
Bilmez aşkı, kalır heveste.
Şu ömürde her duygu aheste aheste,
Börtü böcekle dost olmuşsam viranelerde,
Bütün bunlardan kime ne?
Yıkılmışsa yalnızlığım yüreğime,
Kopsun kıyamet bana ne?
Kızıl güneşler doğmuyorsa günlerime,
Bir çift göze vurulmuşum,
Ne sevdalardan durulmuşum.
Ağlamak üzmez beni,
Ben ne acılardan sorulmuşum.
Nice geceler hazır bulunmuşum,
Kurşun değdi hayallerime,
Sevdan geceye karıştı,
Gönlüm karanlığa alıştı.
Kurşun değdi hayallerime,
Sevdan geceye karıştı,
Umutsuzluk ruhuma yapıştı.
Biz derdimizi kahkahamıza gömdük,
Bilemezsin.
Sessiz sessiz yanar yürek,
Göremezsin.
Her dağın dumanı kendine,
Çalamazsın.
Ne pis iş şu yalan,
Ne saf ne temiz yalana inanan.
Suç mudur masumiyet?
Yalandan sevene lanet üstüne lanet.
Ne utanç şu hırsızlık,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!