Hasan Özünal Şiirleri - Şair Hasan Özünal

Çöl yoktu Leyladan önce,
Mecnundan önce
Ateş yakmazdı seveni.

Çöl Leyladan öğrendi sevmeyi
Çatladı taşlar kum oldu.

Çok dağıttık bu aşkı çok
Biraz mehtaba
Biraz ormana çamlara
Biraz göle
Biraz dağlara
Dağdaki taşlara

Çok uzun bir hikaye idi bizimki,
Çok uzun ve çok içli.

Şimdi artık
Hiç yaşanmamış gibi,
Kaf Dağının ardında gizli.

Çöplüğünden otlandığın şehre, sen kadı olamazsın
Altını kirleten fikirsiz aklına, sen dadı olamazsın,
Eder değerinin yüz katını verdi bu toplum sana;
İnsansın, uğraşma, şeytanın Karaman kanadı olamazsın.

Ne cüsseli insanlar gördük
Dağ gibiydiler…
Bir karanlık çukura girdiler
Şimdi kara yerdeler,
Bilinmez ne haldeler.

İyi bak da gör neler oldu ibret al
Mısırlı, Libyalı, Suriyeli, İranlı ve Iraklı,
Vatan nedir, Bayrak nedir, Hak nedir.
İyi bak da ibret al meczup haçlı, kara fraklı,
Demokrasi nedir, Devlet nedir Hak nedir.

Akrostiş Necati Güngör
Değerli Hoca’ma

Ne kadar övgüler yazsak, yine de az gelir size,
Eserleriniz, günümüze yön verenler şimdi.
Canımıza can katarak, bir yön verdiniz bize,

Ateşle barut kardeş,
Kızgın korlar buzlara eş
Adı evliya, kendisi kalleş
Kavanoz dipli Dünya, dibin mi çıktı.

İtler aslana dayılanır,

Topraktır yaprağın sonu,
Dallar yanmaya mahkum.
Bir can taşımaksa konu,
Garantisi bir nefes malum.

Ot da yaşar, kurt da yaşar,

Nereye gitmiş bu renkler,
Nerede ağacın yeşili göğün mavisi?
Güneşin sarısından eser yok
Griler hakim olmuş dünyaya...

Dünya umutla;