Bir kavgada başımı yaran taşını
Kapkara çorak toprağını
Kara dağdaki aç kurdunu
Gökte uçan kuşunu sevdim.
Gün geldi taşlar mihrap oldu
Küçükle küçük olduk,
Büyükle büyük...
Uyumu,
Anlaşmayı, konuşmayı başardık,
Ama seviyesizin
Alçağın ve edepsizin
Ey mevki
Ey Makam
Sen ne görkemli bir şeysin…
Abası olmayan çulsuza aba,
Libası olmayan çıplağa giysi,
Şerefi olmayan şerefsize kılıf
Karıştır kazanı dibinde ne var, neler çıkar,
İyiye güller, yaramaza bir koca tokmak çıkar
Sahipsiz sanmasın kimse bu Şehr-i Karamanı
Yolların bir ucu hizmete, bir ucu MEYDAN’a çıkar
Mezarım
Bir mezar kazıverin serin topraktan
Örtüler örtün üstüme daldan yapraktan
Taşlar dizin çepeçevre sağlı ve sollu
Beni de götür huzur deryasına yeşil dört kollu.
Bir gül olup açtın gönlüme,
Dikenini batırsan da ne çıkar.
Bahar meltemleri verdin ömrüme,
Sağanak olup yağsan da ne çıkar.
Günlerim mutlu aylarım şen oldu,
Neden çıkmaz sesi açlıkların,
Neden utanmaz savaşanlar çocuklardan?
Güçlüler ibret alsalar ya dağlardan.
Yetişmez mayın tarlalarında güller
Ne zaman dönsem yüzümü geleceğe,
Maziden bir uğultu geliyor kulaklarıma.
Sıyrılsam hayallerden, dönsem gerçeğe,
Bir pranga vuruluyor ayaklarıma...
Yola koyulsam, geleceğe bin bir hevesle,
Hayat bir noktadan ibarettir
Bir nokta ile başlar
Can verilir bir noktaya
Nokta konulur an gelir
Başlar nefesli hayat.
NÜ diye yazılsa da nü gibi algılanmıyor adın
Soylu birisisin de neden soysuzlarla yol aldın
Gün bu gün zamandır kurtul şerden at bir tekme
İki cihanda da bozulmaz o zaman ağız tadın.
(Karaman - 2014)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!