Hasan Özünal Şiirleri - Şair Hasan Özünal

Karanlıklarda ışığa hasretken
Yüzündeki güneşi gördüm.
Taşlaşmış yüreğim durgun atarken
Gönlünde ısıtan ateşi gördüm.

Günlerden şiir
Aylardan sevgi
Yıllardan aşk yılları
Bir bayram havasında
Karşılamak baharı.

Fikir adamının fakir,
Sanatın kanatsız,
Zenginin kanaatsiz,
Duyguların asaletsiz,
Güzelliklerin sahipsiz,
Yaşayanların

Hak Divanında

Efkârım var bugün, değmeyin bana,
Dağlar küçük kalır, derdim yanında.
Bırakın hüznümle, baş başa beni,
Bir çile çekeyim, dert zindanında.

Tende cansın bedende kan
Ateşsin, her nefesimde yakan
Hasretin içimde büyüdükçe;
Zaman bir demirdir haddelenip akan

Ne bir satırsın, ne de bir sayfa,
Ciltler dolusu cefasın hayat.
Ah ile başlar her kadem, her safha
Sayfada bir nokta sefasın hayat...

Ot gibi yaşayan varsın yaşasın,

Bir bahar sabahında, ala kuşlukta,
Bir selam yollasan, gönlüm hoş olur.
Bir iş arasında şöyle, elin boşlukta
Bir kelam eylesen, hayat hoş olur.

Geliversen bir kapı aralığından,

Çok yıllar yaşadık çok…
Kaç yıl oldu dersen;
Başımdaki karlara sor.
Çok şeyler gördük yaşadık;
Neler dersen;
Yüzümüzdeki izlere sor.

Saatin her bir tiki sen olsan da, bir takı da ben oldum,
Taşlaşmaya yüz tutan katı kalbime, yakı Sen oldun.

Sevginle sevilmeyi öğrenip de, sevdiren ben oldum,
Vefamı vefa ile bir vefa örneğine çeviren, Sen oldun.

Hayvana “hayvan” desen
Hayâ eder utanır
Bazılarına “insan” desen
İnsan olanlar haya eder utanır.