ayın suyla kavuştuğu
yakamozların yıldızlara
yıldızların yakamozlara
göz kırptığı
vapur düdüklerinin
sessizliği böldüğü
Üzümün şırası helal olur
Sirkesinden de turşu kurulur
Tadı buruk olunca mey olur
İçilince neden haram olur?
pıtrak gibi biter acılar
alnınımın ortasında
her kış günü yanar
buz tutan yüreğim
karın sıcaklığıyla
gülümsüyordu vitrinde
bakıp da masum yüzüne
'al beni' diyordu
oyuncak keman
üzerinde
Akar sevgiler gönül pınarından
Al nasibini rahmet bulutlarından
Söndürsün yüreğindeki kin alevini
Gel bir yudum da sen iç bu pınardan.
rüzgarın sesine karışır
anemonların sessiz senfonisi
doyurur açlığımı
renklerin armonisi
anlatır hüzünlü bir aşk hikayesi
dizeler
bir enstrümanın nağmelerinde
tin bulur, ün olur
bense
bir zaman diliminde
Günün şiiri olması gerektiğini düşündüğüm bu şiirden anladığım, yetimhanede büyüyen yetim bir çocuğun, rüya görmeyi, kederi ve umudu bilmeyişi, yetimhanenin taş duvarları arasında yaşamının bir tükürük izi kadar değersiz oluşu ve bu taş kanatlar nereye savurursa oraya gidişin bir mecburiyet olduğunu ...