Aşıklar meclisinde yan yana diz dize
Oturup dem eyledik gönülden biz bize
İki kaşın arası gibi yârim ile göz göze
Gül bahçesindeki gülümden kime ne
Yaşarım adem içinde ne bilir hal halimi
Ellemeyin ilişmeyin bu aralar bana
Kem söz söylerim gücenip kalırsın
Yoruldum da anlayan olmaz halimi
Kime yüklesem alır bilmem vebalimi
Konar göçerim varmı yerim yurdum hey
Unuttum adının olduğu tüm lisanı
Gözlerinden kayıp, su gibi akınca
Yollar da tutar mı sanırsın insanı
Gideni gitmeye mecbur bırakınca
Al azığıma koyduğun her hatıranı
Yokluk Adem den kalma
kara sabandan gelir alın terim
Havva anadan beri sürgünüm toprağımda
körelmiş imanım, bitmez ekinler, ellik elimde
ambarım da öşür faresi, kırk haramiler
kalleş rüyalar böler uykularımıda
Utanırdı Mecnun Leylaya bakmaktan
Korkarım yüreğin vuslatı bile tehirler
Usandım mı zannettin sana akmaktan
Kurudu bir bakışınla denizler nehirler
Çatlardı beni tanısa Zühresi Ferhadı
kardaş mı dedin Müslümüm varya
Adana gibi kavurucu, kara yağız
yürek bir, acı bir, koysan dertleri
aynı konuşur yürekte ağız
volta atar dedim ya hayatın hayınlığı
dağlar gibi dik yürür, eğri de olsa beli
Sapı samandan ayırmadan
Danenin faydası olur mu
Bu adam mıdır deyip kayırmadan
Harman etsen ne çıkar, ekin eksen ne çıkar
Vakti gelmeden öten horozun
Kendimi gölgeme bile hep uzak hissettim
Bilmem senin sevdanı neden tuzak hissettim
Bir yabancı gibi bakarak gittin hayatımdan
Kul köleydim sana, kıymetini bildiğim nerdesin
Kalbim bu aşkta mahir usta, sense sanattın
Kul Derviş Alimin emaneti
Ne vefalı çıktın hatunum
Ne kula minnet ettin ne pula
Ne cere meylettin ne çula
Ol iki cihan otağımız olsun
Ömür yetmedi de ziyana düştüm
Savurdular beni beni kül gibi
Bir garip hezeyana düştüm
Daha da düşecek neyimiz kaldı
Her günüme zehir verdiler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!