Gülten Alp Şiirleri - Şair Gülten Alp

Sorarlarsa gitti dersin sol yanım.
Bir sonbaharda göçtü göçebe kuşlar gibi, savruldu sararan yapraklar gibi, eğer sorarlarsa küçücük kalbi dayanamadı dersin bu kadar acıya...

Bir gün batımında uçup gittiler kelebekler o yeşil vadilerden, yalnızlıklar diyarına.
Bilmiyorlardı kanatlarındaki yarayı, sessizliği giyinmişlerdi. Her kanat çırpışlarında ne ateşe dayanabilirlerdi ne suya nede insanlara...

Ne kadar sakinsin dediler, duru ve durgun bir su gibi.
Sen acılarını ne yaparsın dediler. İçime atarım dedim, şiire atarım, denize atarım.
Yüzüme olgunluğun verdiği bir gülümseme takarım. Dikkatli bakabilirsen görebilirsin, gülüşümde ve dalgın bakışımdaki o gizli hüznü...

Kaçtığım duygulardan ve kaçtığım düşüncelerden saklanmak için gizli bir kapı yaptım ve gizli bir mabed. Sessizliğimin gölgesinde hüzünlerimle yüzleştim ve sevinçlerimle adına da şiir dedim.
Kalem suç ortağım oldu...

Uçarı hallerim, çocuksu tavırlarım, sabrım bitince, saati gelince çekip giderim.
Dönüp bakmam arkama gönlüm göçebe.
Hem avare hem pervane şu benim deli başım.
Hüzün kırıntılarıyla beslenir ruhum.
Tutmaz yüreğimi hiç bir aşkın mayası.
Serde bi deli fişek cesareti gözünün karası.

İnsan önce gözlerinde biriktirir hüznünü, acısını, hayallerini, geçikmişliklerini, aldanışlarını ve gözyaşlarını sonra yüreğine doğru akan ince bir sızı olur...

Hayatı çözmüş bir insana göre gülümsemek bir olgunluktur. Bazen bir lütuftur, bazen öfke, bazen küfür; bazen peki der gibi her darbeye, her yaraya, her acıya, her haddini bilmeze. Bazen bir mesafedir, dilin yorgunluğudur. Gülümserken gözlerin ifadesi önemlidir. Sevdiklerine gülümsüyorsa daha sıcak ve sevgi dolu; merhamet yüklü ışıl ışıl bakar, eğer kızgınlıktan gülümsüyorsa içinde öfke isyan çığlıkları kopar ve kırgınlık varsa sabır suskunluklarında ise incitmemek için gözlerinde hep çaresiz bir hüzün vardır...

Ah kadınlar bazen hırçın deli dalgalar gibidir, bazen durgun sular gibi.
Ne anlatabilir ne anlaşılabilir dilsiz duvarlar gibi.
O gözler de ne düş kırıklıkları ne heba edilmiş yürekler gizlidir.
Her kadın ayrı bir hikaye tabii okuyabilirsen.
Önce gözlerden başlamalı önsöze...

Ne yaptıysak kendimize yaptık.
Ömrümüz beklemekle geçiyor.
Anı yaşamayı bilmiyoruz ya geçmişe takılıyoruz ya gelecekten endişe ve ümitle birşey bekliyoruz.
Artık kimseyle konuşmaz içimizi dökmez olduk.
Kendi kendimizle konuşuyoruz kafamız sürekli meşgul bedensel olarak varızda kafa nerde, yürek hangi göçte. Gözler kendini ele vermekte dalıp gitmesiyle...

Sessizliği giyindiğim bu saatlerde.
Geceye hüzün demledim, gözlerine şiir.
Ne vakit gelsen aklıma buruk bir gülümsemeyle dalar gözlerim. Ne yapalım kısmet değilmiş derim...