Ben çicek diye kışın kardeleni sevdim, bahar da gelincik. Her ikiside saflığın ve masumluğun rengiyle açarlar yeryüzünde.
Soylu bir bakış sergilerler bir o kadar da narin, dokunulmaz yalnızlıklarına.
Ben çiçek diye kışın kardeleni sevdim, bahar da gelincik...
Bir umuttur çocuk mavilerin içinde.
Rengi solmuş kaidelerin mevsiminde
Baharları getir çocuk bir de kelebekleri
Bir de çiçekli şiirler yaz çocuk umutlu ve mutlu şiirler...
Çocukca sevinçlerim oldu biliyor musun?
Hüzün yüreğime değmeden önce...
Yeryüzünde üç güzellik.
Çocuklar, çiçekler ve kelebekler.
Bu acımasız dünya içinde
ne kadar masumlar ve
ne kadar korunmaya muhtaçlar...
Çocukluğumuzun sokakları şimdi hüzün kokuyor.
Zaman herşeyi değiştiriyor, en temiz anılar yüreğimizin beyaz sayfasında. Bir zamanlar yolları çamurlu, bahçeler içinde hanımeli kokuları, sarmaşık gülleri, kasımpatıları şimdi eskisi gibi kokmuyor bile.
Müstakil evler de kapı önü sohbetleri, sokak aralarında özgür çocuklar. Geçmişten hiç birşey kalmamış gibi.
Hadi eşyaları anladım değersiz de zamanla insan neden değersizleşiyor...
Ufacık şeylere sevinirken, havalara uçarken yine ufacık üzüntülerle kendi iç dünyamıza çekilen çocuk ruhlu kadınlarız. Büyüsekte çocuk ruhumuz baki
Çocukken hep olgun oldum.
Yaşımdan daha büyüktü adımlarım, insanlara olan tavırlarım. Şimdi çocuklaşmak istiyorum yorgun bedenime inat ne olur çok görmeyin...
Hala gülümseyebiliyorsam acılarımı karşıma alarak, yüreğimin sevgi dolu atmasındandır.
Bir kahveyle bile mutlu olabiliyorsam, o benim masum çocuk yanımdır...
Gözlerinde yarı ağlamaklı bir hal, gülüşünün ucunda sızı. Ne oldu, nedir sendeki hal? Yüreğin tarumar, gözlerin konuşuyor sen sussanda, hüznün kendini ele veriyor. Anlatamazsın bilirim, ağlayamassın da. Bir çocuk gibi annenin dizleri gerek, babanın omuzu. Topum patladı diyemezsin, bebeğim kayboldu, şu çocuk beni üzdü, düştüm kaşım yarıldı, dizim kanadı diyemezsin. Yaraların gözlerinde, gülüşünde, gönlünde. Bahanelere sığınarak gözyaşı dökme yaşın çoktan geçti. Büyüsende çocuk yüreğin hiç değişmedi...
Ben dalgın ve durgun insanları severim.
Hele de hüzünlüyse gözleri ve arada gülümserken buğuluysa bakışları.
Gizemli tavırları dikkatimi çeker izlerim onu,
bir öykü olur yüzende anlatamadıkları...



-
Uğur Şahin
Tüm YorumlarTebrik ederim
“Yere” mim olmadan “yâre” lam olmaz.
Görmemişken bile, yüreğim kaldıramaz.
Cemalini göreyim, cennetten de geçerim
O Kevser şarabını, gece gündüz içerim.