Gülten Alp Şiirleri - Şair Gülten Alp

Bi cocuk gibi gülmeyi beceremedik.
Gülüşümüzden hüzün sızdı, güvendiklerimisse sabrımızı sınadı, öyle zaman geldiki insan kazanmak yada kaybetmek umurumuzda olmadı.
Hayat hayal kırıklıklarımızdan ibaret...

Gözleri hüzünlüyken gülümsüyorsa bir kadın.
Sabrını ve sakinliğini koruyabiliyorsa her durumda,
hayatı çözmüştür...

Gülten Alp

Hayal kırıklığından daha üzücü olan ise cesaretimizin kırılması. Vazgeçmek, pes etmek, yenilmek. Kalk, hadi kalk! Bir daha dene. Bazı anlar ertelenmeye gelmez. Yarın yaparım diyerek geçiştirdiğimiz işler gibi...

Hayat kumbarama acı biriktiriyorum, günlük harçlığımı hüzünden alarak...

Hayat tualime renk katar mısın?
Denizin mavisini, kırların papatyasını.
Çayın yanında demli sohbetini.
Yağmurun gölgesinde derin hüznünü.
Yorgun yüreğindeki yarım heveslerini.
Alsan yanınada hoş gelsen diyorum...

Ne kadar içten, ne kadar samimi ve ne kadar iyi niyetli olursan kaybedersin. Güvenmek için acele etme, karşındaki kendini ispat etsin. Kendine dürüst olan sanada dürüst olur mutlaka. Gözlerindeki masumluğu gizle ve yüreğindeki çocuksuluğu. Çok değer verme herkese, özellikle burnu kaf dağında kendini hint kumaşı sananlara, hayal kırıklığına uğrarsın. Hayata gözü kapalı atlama izle ve gözle yüz mimiklerini oku, başkası hakkındaki ön yargılarını dinle, benden söylemesi. Peki sen kırılmak, incinmek için sıraya girmeye hazırmısın? Sen bu iyi niyetle daha çok yara alırsın...

Hercai bir kelebekti...
Yakamozu seyre dalan, ateş böcekleriyle dans eden, tarla gelincikleriyle şakalaşan, hercai bir kelebek.
Tutup kırdılar renkli kanatlarını ne uçabiliyordu ne uçarı olabiliyordu. Ağlattılar gözyaşları gökyüzüne değdiğinde haksızlık çığlıkları yankılanıyordu.
Yeryüzü artık güz sancılarıyla uyandı ve kötülerin kahkahalarıyla, iyilere yer kalmadı, güzellikler tılsımını yitirdi, artık düzenbazların saltanatıydı. Kelebekler uzun ömrü reddetti, bir bakıp geçtiler hiç değişmemiş dünya der gibi...

Gülten Alp

Saçlarım her zaman uzundu, yüreğim her zaman çocuk.
Gün geldi saçlarımı topladım, içimde ki çocuğu sakladım.
Herkese iyi oldum be anne, bir kendime iyi olamadım.

Gülten Alp

Herkes dinlenmek istiyor...
Yorgun bedenleri, yorgun düşleri, yorgun düşünceleri.
Bir ağaç gölgesi gibi huzur veren insanlarda.
Sıcak ellerde, şefkatli dillerde, güven kokusuyla, huzur uykusuyla, yıpranmış gözlerini kapatıp, omuzuna yaslanmak ve orda yaşlanmak istercesine...

Keyifle uyanıyorum her sabah.
Günaydın dağıtıyorum insanlara.
Kat kat giyiniyorum sevgiyi, yüreğimede merhamet ekiyorum, yollara düşüyorum.
Mesela karıncalara, kuşlara, kelebeklere selam veriyorum. Çiçeklerin denizin kokusunu içime çekiyorum. Her yeni güne yeni umutlar serpiyorum.
Gönül zenginliğinin ne olduğunu bildiğimden
beri hep gülümsüyorum. Aldığım gönüllere şükran sunuyorum ve ister yağmurlu olsun, ister güneşli,