Aslında vazgeçmedim kimseden
Ama ara sıra vazgeçmisligim oldu kendimden
Sağımda solumda önümde arkamda
Gidenlere üzüldüm ama hep kalanlardandi giden..
öyleyse gidelim buralardan
yağmurların ilk düştüğü topraklara
çarmıha gerilen günahsız bedenleri de alıp
hepsini buluşturalım Tanrıyla!
her şey kaderdir acılarımız bile
geldi geçti
en çok zaman
sende israf etti...
eridi bütün karlarım
titredi kış günleri
zaman he zamanki halindeyken
öyle uzaklarda bir resimdin ki
resmin içindeki bana öyle benziyordun ki
ne bileyim sensizlik zor gelir diyordum
kendi kendime
yaşayamam ölürüm hikayeleri
sonra bir arkama baktım
göç etti kalbimdeki tüm hatıralar
seninle ilgili olanlar ve olmayanlar
aradığımda bulmak istediğim
ama bulamadığım geçmiş zamanlar
şimdi!
Senin şehrinin güneşi,
Koşuştururken hayatın sokaklarında
Ne güzeldi.
Çelik zincirlerle bağlanan yüreğimin
Esirliği bağrında ne kadar sürecekti.
Yaş kaç ey ömrümün sonbaharı
Git belki bulursun karanlıkta samimi akşamları
Ayak ayağa atar belki geçmişin o hüzünlü anılarına gidersin
Söyle bugünün katbettirdikleri, hiç umurunda mı
Yoksa hala başıboş hayallere mi gitmekte misin?
Şİmdi nerdesin bilmiyorum
Hangi yaşamı gezdiriyorsun elinde
Bilsen ne kadar değiştim
Aşkınla birlikte bu şehirde.
Merak ediyorum ne yapıyorsun
ilerisini düşünme dedi
ama ilerisinde kimdi?
bayram şekeri ve kolanya
uyanınca uyuyan olma!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!