sakın pencerelerini açma kış günleri
kaçla kaçın çarpımı eder ki iki
seversen böyle her önüne geleni
baharı kalbinde hiç bekleme!
gelmeyecek olanları bekleyip
dışarda yağmur, içerde yalnızlığım
kaç yıl daha buralarda
kendimle yaşayacağım.
dışarıda yaşam yağıyordu
içerde hep yeni ölümler
Uzun bir koridor
Sağlı sollu oturaklarda oturan insanlar
Bekleyenler
Ve kimi beklediğini bilmeyenler.
Herkesin içinde kimbilir
Kaç kimsesiz var
kısacık kestirmişsin saçlarını
açılıyor bütün gülüşün
bir gül misali
bende aynalara bakacak
cesaret kalmadı.
bitmek üzere sayılı günlerim
Evrende yüreklerde açan o son çiçek
Şimdi hangi eflatun anılarda gezmektesin
Bitirecektin hani başladığın yerde
Neden o zaman hala bir hayalsin
Ağır hasta olan duyguların
öylesine geldin ve oturdun soframa
birkaç pişmiş domatesin üzerine kırılmış yumurta
nasılda sevmiştik öyle gökkuşağını yağmurdan sonra
keşke hiç tanışmamış olsaydık!
sen irmik tatlısını çok severdin akşamları
kimsenin yanına koymadı yaradan
kimsenin de yanında öyle çok kalmadı
kimde merdiveni çabuk indiysem
oraya bir daha çıkış olmadı.
kimsenin yanına koymadı yaradan
bulutlardan yapılmış merdiven
gökyüzünden inen melekler
bu dünyadaki yarın endişesi
öbür dünyadan ölü gelişmeler.
bu dünyanın haberleri aynı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!