Seni bekliyorum ama gelmiyorsun
Olsun üzülmedim
Kendine iyi bak diyen biri olmadan da
Ben bu şehirden gidebilirim.
beni bırakma!
kalbim sana bu kadar yakınken
gözlerim görüyorken
kulağım duyuyorken
kalbim seni bu kadar içten anıyorken
beni bırakma!
beni dağlardan uçarken görmelisin
hele kar yağarken
bütün kuşlar yuvalarında
annelerinin yanında yiyecek beklerken...
maviliklere varmalısın
herkesin beklediği bir yer var
kimi hastanede
kimi hapishanede
kimi ise kendinde
kendinden ötelerde
beklediği biri var.
döndüm yüzümü yağmura
ölümü gördüm karşımda
dönüyordu etrafımda
ama ölmedim.
ölecektim bir gün bir yerde
bensiz kışlar daha sert geçiyormuş
geçenlerde duydum arkadaşlardan
kimseye bir türlü ısınamıyor muşsun...
bensiz kışlar daha sert geçiyormuş
geçenlerde gördüm seni bir arabada
bensiz ölmeyecektin oysa
saçlarını bensiz kesmeyecektin
o uzun bekleşin bir hastane odasında
yalnız ve kimsesiz ölmeyecekti.
kimsesizlik mi hastanenin,
dışarı bakan yüzünde ölümün
nasılda kendimize düşmanlaşıp
başkalarına dostlaştık...
o kadar uzaklaşmasaydık birbirimizden
birbirimiz olan savaşlarda kendimize yenilmezdik...
benden sonra
sende;
benden sonrasının
hikayesi başlıyor
bir bardak kahve ve
bir pazar sabahı
belki benden sonraki beni hiç özlemeyeceksin
özlemeyeceksin ani çıkışlarımı
bir özlem geçecek kalbinden
kalbinin hiçbir zaman benim olmayacak tarafında
yolcularını indireceksin
tanımadık bir yüz seni bekliyor olacak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!