Gidiyorum
Sağımda çam ağaçları
Solumda yalnızlık
Uykum geliyor ara sıra
Gözümü kapatınca kayboluyor aydınlık.
Önümde mavi gömlekli
Yeşil ayakkabılı bir deniz
Üzerinden kuşlar uçuyor
Oturmuş toprağın ilk gününde
Yeryüzünü seyrediyor...
ölüm
her zamanki gibi
gözyaşlarımın içinde
göç ediyordu
doğru söz kalbe söylenmeyince
kısa olan hayat
dönüşte görüşürüz
birinci kısım sesler
ikinci kısım duygular
detaylar arka sayfada
okursan üçüncü kısıma geç
bulaşıklar tezgahta
en çok kim sevdi dersin
sen mi beni
ben mi seni
keşke arkadaş olarak kalabilseydik
o zaman bu kadar acıtmazdı
hiçbir şey beni...
sen sevildiğinden habersiz
güne uyandın
başladın çalışmaya
erken kalkarsın bilirim
ekmek aldın
belki biraz da peynir
herkesi memnun etme çabasıyla yaptığın iyilik
başını yastığa koyduğunda nedir o zaman bu ikilik
bugün o toprakta hakkın olmadığı halde dinlemedin halkı
yarın Hakkın huzurunda her şeyin verilecek hakkı.
geçenlerde seni rüyamda gördüm
bize gelmiş ve sana çay ikram ediyordum
Allah'ım ne olur tanımasın beni dedim
çayını içtin elimden
tanıdın belki bilmiyorum
ama tek kelime etmedin.
kendimi hiç bilmediğim
bir zamana götürmüşüm
ve orası öyle bir zamanki
arada bir yok oluyor
arada bir yaşıyorum
zamanın sahibi ben miyim
hepimiz bir gün unutulacağız
yaşamımız son bulacak bir yerlerde
yediğimiz yemeğin lezzeti
içtiğimiz su
gülüşümüz
bizi sevenler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!